به گزارش روابط عمومی موسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور، تغییر اقلیم، نظام تولید عرصه شیلاتی را تهدید می کند. کشت و پرورش جلبک و گیاهان دریایی از راهکارهای زیستی مقابله با تغییر اقلیم می باشد. دکتر پورکاظمی،رئیس موسسه گفت: افزایش دمای جهانی یکی از عوامل موثر در ایجاد محدودیت برای نظام تولید در عرصه های مختلف شیلاتی و پرورش آبزیان است. به گزارش پایگاه اطلاع رسانی وزارت جهاد کشاورزی، دکتر محمد پورکاظمی امروز در همایش تغییر اقلیم و اکوسیستم های آبی در بندرعباس، اظهار داشت: طبق پیش بینی های صورت گرفته توسط مجامع علمی، تا سال ۲۱۰۰ میلادی، جهان افزایش ۳ تا ۵ درجه ای دما را تجربه خواهد کرد و متاسفانه ایران نیز به دلیل نوع پهنه بندی جغرافیایی خشک و نیمه خشک، از اثرات منفی افزایش دما بی نصیب نخواهد ماند. وی با اشاره به کاهش ۳۰ درصدی اراضی زیر کشت محصولات استراتژیک تا ۳۰ سال آینده، خاطر نشان کرد: با توجه به افزایش جمعیت و نیاز به تولید غذای بیشتر از یک طرف و محدودیت اراضی کشاورزی از طرف دیگر باید چاره ای جدی اندیشید. پورکاظمی گفت: وابستگی انواع ماهیان به آب، نگرانی ها در ارتباط با تولید محصولات شیلاتی را در میان فعالان و کارشناسان صنعت آبزی پروری افزایش خواهد داد. وی در توضیح این مطلب عنوان کرد: کاهش تنوع زیستی و ذخایر ژنتیکی و در خطر قرار گرفتن گونه های بومی، تغییر در ساختار نظام اجتماعی و اقتصادی جوامع صیادی، حضور گونه های مهاجم و فرصت طلب، تخریب زیستگاه های حساس ساحلی و تغییر در زنجیره غذایی و الگوهای زیستی و رفتاری آبزیان از مهمترین پیامدهایی هستند که گرم شدن کره زمین برای فعالیت های شیلاتی به همراه دارد. همچنین افزایش دما می تواند در تکثیر و پرورش ماهیان سردآبی محدودیت ایجاد کرده و ظهور بیماری های نوپدید و دگرپدید را تسریع بخشد. بیماری نکروز عصبی ویروسی در کفال ماهیان دریای خزر، عارضه استرپتوکوکوزیس در ماهیان سردآبی و افزایش احتمال بروز برخی بیماری های ویروسی از جمله بیماری هایی است که دکتر پورکاظمی از آنها به عنوان بیماری های نوپدید و بازپدید ناشی از تغییر اقلیم نام برد. رئیس موسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور در بخش دیگری از سخانش عنوان کرد: افزایش غلظت دی اکسید کربن اقیانوس ها، PH آب را بالا برده و این موضوع برای مرجان ها بسیار آسیب رسان خواهد بود به طوری که اگر روند موجود ادامه داشته باشد، پیش بینی می شود تحمل این جانوران آبزی تا سال ۲۰۵۰ به اتمام برسد. وی گفت: اثرات منفی تغییر اقلیم تنها به اینجا ختم نمی شود، زیرا کاهش دبی رودخانه ها و جریان آب های جاری در مهاجرت و تخم ریزی آبزیان اختلال ایجاد کرده و به طور کلی چرخه تولید، نظام بهره وری و اقتصاد شیلاتی را تهدید کرده و کاهش میزان صید را به همراه خواهد داشت. معتقد است از آنجا که اقیانوس ها و دریاها ۵۰ درصد از فتوسنتز جهانی را بر عهده دارند، جذب مقادیر قابل توجهی از دی اکسید کربن طی این فرایند صورت می گیرد؛ به همین دلیل کشت و پرورش جلبک و گیاهان دریایی به عوان یک راهکار زیستی در مقابله با تغییر اقلیم به شمار می رود. این عمل، بهبود کیفیت آب و تولید اکسیژن بیشتر را به همراه دارد و طبیعتا محیط بهتری برای زیست انواع آبزیان فراهم می کند. دکتر پورکاظمی در پایان اضافه کرد: ایجاد کارگروه تخصصی در سطح ملی و استانی با ردیف بودجه مشخص، تشکیل بانک اصلاعاتی از طریق جمع آوری و تحلیل داده ها و اطلاعات زیست محیطی، هماهنگی ملی، منطقه ای و بین المللی با هدف تامین اعتبارات لازم، تعیین اولویت ها، نقاط بحران و اقدام برای پیشگیری، ایجاد ایستگاه های پایش و انتخاب مناطق شاخص برای رصد و پایش محیطی و مشارکت مردمی و استفاده از ظرفیت های ملی و استانی، از دیگر راهکارهایی است که می تواند اثرات این پدیده را به حداقل برساند.