به گزارش روابط عمومی مرکز تحقیقات آرتمیای کشور، دکتر اسدپور رئیس مرکز اظهار داشت مطالعات و بررسی های کارشناسی این مجموعه نشان می دهد رنگ قرمز مایل به صورتی تا زرشکی آب دریاچه ارومیه به سبب رشد شدید باکتری های شوری پسند پروکاریوت و جلبک های دونالیلا سالینا ایجاد می شود. لازم به ذکر است رنگ آب در همه دریاچه ها و منابع آبی بزرگ و شور به عمق، تاثیر مواد محلول یا جوامع میکروارگانیسم های موجود در آنها بستگی دارد. تغییر شرایط اقلیمی و اکولوژیکی در دریاچه ارومیه باعث ایجاد تغییر در جوامع میکروارگانیسم های آن شده و این امر به نوبه خود تغییر رنگ آب این دریاچه را از آبی سبز به قرمز گلی در پی دارد. یوسفعلی اسدپور ادامه داد: دریاچه ارومیه، دریاچه ای بسته با شوری بالاتر از اشباع (367 گرم در لیتر) می باشد که در وضعیت فعلی و در شرایط دمایی بالا و کمبود اکسیژن و تابش شدید آفتاب، باکتری های نمک دوست از جنس های هالو باکتریوم و هولوکوکوس و آرکوباکترها و جلبک قرمز رنگ دونالیلا سالینا به شدت تکثیر پیدا می کنند، به طوری که تراکم آنها در این شرایط به حدود 10 به توان 6 الی 7 عدد در هر میلی لیتر آب دریا می رسد. این باکتری ها پروکاریوت هستند یعنی رنگیزه های داخل سلول آنها به صورت پراکنده در سیتوپلاسم و بدون غشاء محافظ قرار گرفته است، بنابراین به راحتی نور خورشید را جذب و آن را منعکس می کنند که این امر باعث ایجاد رنگ قرمز مایل به صورتی تا زرشکی آب دریاچه ارومیه می شود. در این فرآیند، نقش باکتری های شوری پسند پروکاریوت بسیار چشمگیرتر از نقش جلبک دونالیلا سالینا در رنگ قرمز آب های اشباع از نمک نظیر دریاچه ارومیه است. وی ادامه داد: در شوری های بسیار زیاد، تراکم جلبک دونالیلا ویریدس سبز رنگ کاهش و تراکم دونالیلا سالینای قرمز رنگ افزایش می یابد که می تواند دلیل دیگر قرمز شدن آب دریاچه باشد. ایشان افزودند: این باکتری های شوری پسند هیچگونه اثر منفی بر بهداشت و سلامت انسان نداشته و شنا در دریاچه ارومیه بلامانع بوده و این تغییر رنگ پدیده ای زیست محیطی محسوب می گردد. البته شرایط کنونی، چرخه زیستی آرتمیا را به دلیل قطع زنجیره غذایی آن دوباره به خطر انداخته است و افزایش تبخیر، تغییر رنگ دریاچه به قرمز و به تبع آن کاهش اکسیژن در آب دریاچه ارومیه، یکی از دلایل از بین رفتن آرتمیا ارومیانا در ماه های آتی خواهد بود.
