به گزارش روابط عمومی پژوهشکده میگوی کشور عنوان این رساله "ارزیابی تحمل پذیری میگو پاسفید غربی واکسینه با واکسن بیماری لکه سفید و تغذیه شده با مخمر ساکارومایسیس سروزیه و جلبک گراسیلاریا کورتیکاتا در مواجهه با ویروس لکه سفید" بود.
در این پژوهش برای ارزیابی تحمل‌پذیری میگوی پاسفید غربی واکسینه شده با واکسن بیماری لکه سفید و تغذیه شده با مخمر ساکارومایسییس سروزیه و جلبک گراسیلاریا کورتیکاتا در مواجهه با ویروس بیماری لکه سفید طراحی و اجرا شد. در این پژوهش درصد بازماندگی و فاکتورهای ایمنی THC، TPP، SOD، POD وPO میگوهای تغذیه شده با جلبک گراسیلاریا کورتیکاتا، مخمر ساکارومایسیس سروزیه و ویروس تخفیف حدت یافته با اشعه گاما (واکسن) در تیمارهای مختلف مورد مقایسه و بررسی قرار گرفت. بر اساس نتایج حاصله میگوهای تغذیه شده با عصاره جلبک و مواجهه شده با ویروس لکه سفید در مقایسه با میگوهای تغذیه شده با غذای تجاری بدون عصاره و مواجهه شده با ویروس به طور معنیداری از بقای بیشتری برخوردار است. همچنین بیشترین درصد بازماندگی در این تحقیق مربوط به میگوهایی بود که با ویروس تخفیف حدت یافته با پرتو گاما مواجهه شده‌اند. همچنین میزان هموسیت کل خون در تیمار T1 بیشتر از سایر تیمارها میباشد. در تیمار T2 که میگوها غذا به همراه جلبک تغذیه نموده و سپس با ویروس مواجهه شده‌اند میزان THC کاهش یافته بود. میزان پروتئین کل نیز در تیمار T1 که میگوهایی غذای با جلبک گراسیلاریا کورتیکاتا تغذیه نموده‌اند بیشتر از میگوهایی است که غذای مشابه مصرف ولی با ویروس لکه سفید مواجهه گردیده است. این در حالی است که میگوهای تغذیه شده با غذای پلت بدون گراسیلاریا کورتیکاتا و میگوهای تغذیه‌شده با همین نوع غذا و مواجهه شده با ویروس لکه سفید، ازنظر میزان TPP اختلاف معنیداری دارند و میزان آن‌ها با TPP در تیمار T1 و T2 نیز کاهش چشمگیری داشته و اختلاف معنیداری دارند. میزان POD در تیمار T1 برابر 0.02±6.05 در روز اول بوده و در روز 25 به 0.04±6.79 افزایش مییابد ولی در تیمار T2 میزان آن در کلیه روزها در مقایسه با T1 کاهش مییابد. میزان SOD در تحقیق حاضر در تیمار T1 که با جلبک تغذیه شده در روز اول محاسبه شده و در مقایسه با کلیه تیمارها میزان آن در هر روز افزایش نشان داده و به‌طور معنیداری با میزان آن در سایر گروه‌ها اختلاف دارد. آنزیم PO نیز در تیمار T1 به دلیل مصرف گراسیلاریا کورتیکاتا و ترکیب پلیساکارید موجود در آن افزایش یافته، این در حالی است که در تیمار T2 میزان آن بدلیل مواجهه با WSSV کاهش یافته است و در زمان مصرف گراسیلاریا کورتیکاتا، میزان آنزیم فنل اکسیداز افزایش یافته (T1) ولی زمانیکه میگوهای تغذیه شده با جلبک با ویروس WSSV مواجهه داده میشوند (T2) بخشی از آنزیم PO به مقابله با ویروس لکه سفید پرداخته و میزان آن کاهش مییابد. درکل میتوان نتیجه گرفت که میگوهای تغذیه شده با مخمر ساکارومایسیس سروزیه و جلبک گراسیلاریا کورتیکاتا و همچنین ویروس مواجهه شده با اشعه گاما دارای بقاء بیشتری نسبت به گروه کنترل بوده و میزان بقاء در میگوهای مواجهه با ویروس تخفیف حدت یافته از سایر گروه‌ها بیشتر بود.
