دفاعیه در سالن اجتماعات پژوهشکده با حضور کارشناسان ، محققان، اعضای هیئت علمی در تاریخ 20 دی ماه 1394 انجام شد.
به منظور تعیین بهترین شیوه مبارزه شیمیایی با عامل شکوفایی پلانکتونی، Cochlodinium polykrikoides، در مزارع پرورش میگو و با اولویت حفظ سلامت و کیفیت میگوی تولیدی، تاثیر غلظتهای 0.01، 0.05، 0.1، 0.5 و 1 میلی گرم بر لیتر از ترکیبات هیدروکسید منیزیم (Mg(OH)2)، پلی آلومینیم کلراید (AlnCl(3n-m)(OH)m)، سولفات آلومینیم (Al2(SO4)3)، سولفات آهن (III) (Fe2(SO4)3)، هیپوکلریت سدیم (NaClO)، کربنات کلسیم (Ca(CO3)2) و نشاسته [C6(H2O)5)]n بر محیط کشت این آبزی با تراکم 100 هزار سلول در لیتر و همچنین بر میگوی Litopenaeus vannamei با تراکم 10 عدد در آکواریوم 20 لیتری، در طول سال های 1390-1391 در پژوهشکده میگوی کشور (بوشهر) مورد بررسی قرار گرفت.
یافته ها گویای آن بود که همه موارد حتی غلظت 0.01 میلیگرم بر لیتر از ترکیبات فوق، سبب شکستن شکوفایی پلانکتونی و رسوب گذاری نمونه گردید. همچنین تمامی ترکیبات فوق به جز غلظت 1 گرم بر لیتر هیپوکلریت سدیم، پس از 96 ساعت، فاقد تاثیر مستقیم بر سلامت میگو میباشند.
با توجه به نقش نشاسته در رسوب گذاری ذرات معلق با تولید بیوفلاگ و همچنین نقش آن به عنوان یک ماده غذایی برای آبزیان، از میان ترکیبات فوق، استفاده از نشاسته در مزارع پرورشی به عنوان یک ماده مناسب برای مقابله شیمیایی با شکوفایی Cochlodinium polykrikoides پیشنهاد می گردد.
Cochlodinium polykrikoides در محیط کشت پس از مواجهه با نشاسته، x 400.