ظرفیت محدود منابع آب شیرین و افزایش تقاضا برای آب شرب در مناطق خشک و نیمه خشک مانند ایران، توأم با کاهش فزاینده کمّی و کیفی آن در مناطق مختلف کشور ناشی از بهره برداری غیر منطقی از این منابع در نیم قرن گذشته و نیز آثار زیانبار ناشی از پدیده تغییر اقلیم و گرم شدن زمین از سویی و ضرورت ارتقاء امنیت غذائی جامعه، افزایش ثروت ملی، افزایش تولید و اشتغال از سوی دیگر، استفاده و بهره گیری بیش از پیش از مجموعه راهکارهای مناسب، بدیع و موثر برای تأمین اهداف مذکور خاصه مدیریت بهینه آب را ضروری نموده است. شورورزی، بهره برداری پایدار از محیطهای شور برای تولید محصولات اقتصادی (کشاورزی، صنعتی و خاصه آبزیان) است. از آنجایی که منابع قابل دسترس در زمینه شورورزی و معیارهای انتخاب مکان مناسب بسیار کم میباشد، لذا هدف از این نوشتار، ارائه راهنمایی برای موارد مختلف کاربرد و مصرف آبهای شور در شورورزی آبزیان و تعیین شاخصها و معیارهای آن میباشد.