چکیده
تحقیق حاضر به منظور بررسی اثر تركيب اسید چرب جيره بر رشد، بقا و بروز عارضه سر قرمزی ميگوي سفيد غربي در شرايط استرس‌های محيطي( افزایش دما و کاهش اکسیژن) و بررسي اثر ويتامينE در بهبود عارضه، طراحی و اجرا گردید. همچنین میزان رشد ، بازماندگی و بروز عارضه سرقرمزی بررسی و در تیمارهای مختلف فاکتورهایی چون آنزیم های هپاتوپانکراسی آلانین آمینوترانسفراز ALT)) وآسپارتات امینوترانسفراز(AST ) مورد مقایسه قرار گرفت. در اين آزمايش جيره هاي غذايي در قالب تيمار شاهد و3 تيمار آزمايشي و 3 تکرار براي هر تيمار طراحي شد. نتایج نشان می‌دهد، بیشترین نرخ رشد در میگوهایی بودکه با غذایی حاوی 02/7 درصد چربی کل (T1) تغذیه شدند و کمترین آن در میگوهایی است که با جیره غذایی حاوی 41/6درصد چربی کل(T2)تغذیه شدند (05/0P<). بررسی نتایج سنجش پارامترهای فیزیکی و شیمیایی آب در روزهای مختلف نشان داد که اختلاف معنی‌داری در تیمارهای مختلف وجود نداشت (P>0.05).همچنین نتایج تأثیر استرس محیطی کاهش اکسیژن در میگوهای تغذیه‌شده با سطوح مختلف اسیدهای چرب در طول 8 هفته، نشان داد که بین T1 با سایر تیمارها و بین T2 ومیگوهایی که با غذای حاوی 41/6درصد چربی و مکمل ویتامین E تغذیه شده بودند(T4 ) اختلاف معنی¬دار وجود دارد (05/0P<). بررسی ها در شرایط استرس افزایش دما نشان داد که در تیمارهای T1 و T4 بین میگوهای سالم با یکدیگر و میگوهای سرقرمز اختلاف معنی‌داری ندارند (05/0P<). اما T1با سایر تیمارها اختلاف معنی داری را نشان دادند(05/0P<).درمیگوهای سر قرمز درT1 با تیمارهایT2 و T3 ازنظر آماری اختلاف معنی‌داری در میزان شیوع عارضه وجود دارد(05/0P<). بر طبق نتایج ، T2بیشترین میزان شیوع عارضه سر قرمزی را نشان می‌دهد. نتایج نشان می‌دهند که استفاده از آنتی‌اکسیدان ویتامینE به میزان1750میلی‌گرم در كيلوگرم در T4به میزان قابل‌توجهی میزان عارضه را کاهش داده است. در بررسی آنزیمهای استخراج شده از همولنف ، میزان آنزیم آسپارتات آمینوترانسفراز(AST) در جیره‌های غذایی مختلف قبل و پس از اعمال استرس‌های محیطی کاهش اکسیژن و افزایش دما اندازه گیری شد. در T2 در زمان بروز استرس افزایش دما (17/7± 83/285) بیشترین افزایش میزان فعالیت آنزیم مشاهده گردید که میزان آن بیش از 3 برابر میزان آنزیم در شرایط طبیعی است. همچنین، میزان آنزیم آلانین آمینوترانسفراز (ALT) در تیمارهایT2 و T3 به‌شدت افزایش‌یافته است و نتایج حاصل از اندازه‌گیری این آنزیم در تیمارهای مختلف با یکدیگر ازنظر آماری دارای اختلاف معنی‌دار می‌باشد (05/0P<). در تیمارT4مشخص گردید که در شرایط استرس‌های محیطی میزان شیوع عارضه گسترش نیافته است و در این شرایط با T1 اختلاف معنی‌داری را نشان نمی‌دهد (05/0P<). به‌طورکلی با توجه به نتایج تحقیق حاضر به منظور پیشگیری از بروز عارضه سرقرمزی و گسترش آن در میگوها، می‌توان استفاده از ویتامین E را در جیره غذایی میگوی وانامی پیشنهاد نمود.