چکیده
بیش از سه دهه است که به دلیل محدودیت صید در اقیانوس ها ، آبزی پروری در استخرهای ساحلی و پرورش ماهی در قفس در ایران توجه ویژ ه ای به خود گرفته است. پرورش میگو یکی از ارکان آبزی پروری، بدلیل ارزش غذایی بالای میگو، مورد استقبال آبزی پروران ، تجار و مردم قرار گرفته است. بیش از 3 دهه است که پرورش ميگو در ايران توسعه يافته است. همزمان با توسعه صنعت میگو در حوزه پرورشی، مراکز تکثیر میگو بمنظور تولید بچه میگو آغاز به تولید پست لارو نمودند. در طی سال های اخیر توسعه صنعت میگو، به دلیل عدم دسترسی کافی در ایران، نهاده های اولیه تولید غذا از خارج از کشور وارد شده است. بررسی های اخیر نشان داده است که عمده غذاهای تکثیر میگو وارداتی است و این غذاها عمدتا در کشورهای جنوب شرق آسیا تولید می شوند. در بررسی های اولیه کارشناسان که مبتنی بر آزمایشات ریل تایم پی سی آر بوده مشخص گردیده است که برخی از غذاهای وارداتی مراکز تکثیر میگو آلوده به ویروس لکه سفید میگو هستند . برخی دیگر از کارشناسان معتقدند که وجود قطعاتی از ژنوم ویروس موجب می گردد تا آزمایشات ریل تایم پی سی آر مربوطه مثبت گردد. لذا بر اساس همین ابهام و نیز سوالی که سازمان شیلات ایران مطرح نموده که آیا مثبت بودن آزمایش ریل تایم غذا می تواند دال بر وجود ویروس فعال باشد و اینکه این غذا کانونی برای ایجاد و انتقال ویروس گردد تحقیقی تدوین گردید که مشتمل بر 4 گروه تحقیقاتی شامل یک گروه کنترل و 3 گروه تیمار در 3 تکرار با 90 قطعه میگو در هر گروه (30 قطعه در هر تکرار) در آکواریوم های شیشه ای 150*30*50 بوده است. گروه کنترل با غذای عاری از ویروس لکه سفید (ریل تایم منفی) و گروههای بعدی با نتایج ریل تایم مثبت به ترتیب گروههای 2 ، 3 و 4 با غذاهای تجاری MPZ،MEF وFlak تغذیه شدند. پس از گذشت 20 روز از غذادهی، ردیابی ویروس لکه سفید در نمونه میگوها در آزمون های ریل تایم ، نستد پی سی آر و در نهایت از نظر هیستوپاتولوژی منفی گردید. نتایج این تحقیق نشان داد انتقال عفونت لکه سفید میگو از طریق غذاهای مراکز تکثیر محتمل نیست.