چکیده
مطالعه رژیم غذایی خیار دریایی گونه سیاه Holothuria leucospilata از مهر ماه سال 1395 آغاز و تا انتهای تابستان سال 1396 به مدت 12 ماه ادامه یافت. 46 نمونه مورد بررسی از سواحل بوشهر از طریق غواصی جمع آوری و جهت بیومتری و مطالعات تغذیه ای به آزمایشگاه منتقل گردیدند. شاخص طول نسبی روده(RLG) گونه سیاه خیار دریایی برابر 2/0 ± 01/2 بوده که نشان دهنده همه چیز خوار بودن آبزی مورد نظر دارد. از مجموع 46 نمونه ، 91/73 درصد دارای معده پر و 08/26 درصد معده خالی بود. شاخص تهی بودن کل برای این گونه نشان میدهد که در فصل پاییز میزان تهی بودن نسبت به بقیه فصول بیشتر است و میزان خوردن غذا از زمستان شروع میشود و در تابستان که موقع تخمریزی میباشد به بیشترین مقدار میرسد. بیشترین مقدار شاخص شدت تغذیه در تابستان25/1 ± 306/8 همزمان با تخمریزی این گونه انجام میگیرد. بررسی اندازه رسوبات بستر وارد شده به لوله گوارش گونه H. leucospilota نشان داد که کوچکترین سایز رسوب مورد بررسی در روده سایزهای 125/0-250/0 میلی متر بود و بزرگترین سایز کمی بیشتر از 2 میلیمتر بود. نتایج حاصل از بررسی ها نشان داد بیشترین مقدار مواد آلی در قسمت قدامی روده وجود دارد. میانگین درصد رسوب موجود در لوله گوارش خیار دریایی در طی یک سال46/ 50± 485/59 محاسبه شد. بررسی محتویات روده حاکی از آن است که محتویات روده این جانور از بخشهای رس، لای، شن، پوسته صدفها، دو کفه ایها، جلبک سبز، دتریتوسهای گیاهی و جانوری، دیاتومه ها و ذرات هضم شده گیاهی و جانوری تشکیل شده است و شاخص ترجیح غذایی براساس نوع محتویات موجود در لوله گوارش به ترتیب: شن و گل ولای، فرامینفرا، شکمپایان، دیاتومه ها، دوکفه ایها، پوسته خرچنگ، جلبکها، آمفی پودها، رسوبات آلی، نماتودها و فلس شناسایی گردید. از بین دیاتومه های شناسایی شده گونه های Navicula sp., Nitzschia sp., Amphipora sp., Cymbella sp. بیشترین فراوانی را داشتند.