به گزارش روابط عمومی پژوهشکده آبزی پروری آب های جنوب کشور، با توجه به اهمیت روند رو به رشد آبزی پروری در ایران دنیا، در پایان «دومین همایش ملی – منطقه ای آبزی پروری» در دهم بهمن ماه سال جاری، دغدغه‌ها و پیشنهادهای جامعه علمی و صاحب نظران صنعت آبزی پروری، بهره برداران، مقامات و مسئولان ملی و استانی، از سوی دکتر حسین هوشمند رئیس پژوهشکده به شرح زیر قرائت شد:
بسم الله الرحمن الرحیم
رشد و توسعه آبزی پروری، مهمترین عامل تولید محصولات شیلاتی در جهان و از جمله ایران می باشد و به منظور تبیین وضعیت فعلی این صنعت، چالش ها و آینده نگری، ارائه فناوری‌های نوین، نیاز به تنوع گونه ای، ارائه راهکار های کنترل بیماری ها، اهمیت غذای زنده و تهیه فرمولاسیون غذای اختصاصی، «دومین همایش ملی، منطقه ای آبزی پروری» پس از اخذ تأییدیه از پایگاه استنادی جهان اسلام و با حمایت استانداری خوزستان، سازمان آب و برق خوزستان، سازمان مدیریت و برنامه ریزی استان خوزستان، اداره کل شیلات خوزستان، دانشگاه های شهید چمران اهواز، علوم و فنون دریایی خرمشهر و دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان، دانشگاه تهران و دانشگاه تربیت مدرس و سایر نهادها و مؤسسات ملی و استانی در تاریخ 9 و 10 بهمن ماه 1401، توسط پژوهشکده آبزی پروری آبهای جنوب – موسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور به صورت مجازی برگزار گردید.
برخی از مهم ترین پیشنهادها، دغدغه ها، خواسته ها و نگرانی های عمومی محققان، سخنرانان، مخاطبان و علاقه مندان در این رویداد علمی را به عنوان قطعنامه پایانی همایش قرائت نموده و به منظور آینده نگری، توجه جدی مسئولان، تصمیم سازان و کارگزاران ملی، منطقه ای و استانی را به پیگیری و تحقق این امور معطوف می‌دارد:
اهم پیشنهادها و دغدغه ها
1. با توجه به رویکرد دریا محوری آینده آبزی پروری کشور، توسعه در بهره گیری از آب دریا (پروش آبزیان در قفس های دریایی/ یا بهره گیری از آب دریا در آبزی پروری ساحلی) ضروری است.
2. با توجه به محدودیت منابع آب شیرین داخلی و قیمت افزوده زمین، آینده آبزی پروری در آبهای داخلی باید در راستای استراتژی توسعه عمودی برنامه ریزی گردد. بدیهی است استفاده از واحد های پرورشی حجمی -ارتفاعی، بهره گیری از مکانیزاسیون بومی، روش های افزایش تراکم تولید در واحد سطح / حجم و... باید در دستور کار صنعت قرار گیرد.
3. مدیریت بهینه استفاده آب در آبزی پروری، حفظ اکوسیستم های آبی، حفظ تنوع گونه با تاکید بر گونه های بومی، گذر از آبزی پروری سنتی به صنعتی، رویکرد بهگزینی و اصلاح نژاد در آبزیان پرورشی، توجه ویژه به غذای زنده و غذای فرموله با توجه به احتیاجات غذایی گونه ای و مراحل زیستی و ترکیبات غذایی داخلی در دسترس، کاهش/ یا بهینه سازی کیفیت پساب مزارع پرورش آبزیان و در مجموع توسعه آبزی پروری مسئولانه و پایدار، مورد توافق همه مدیران، متخصصان و بهره برداران عرصه شیلات کشور می باشد لذا بازنگری روند توسعه آبزی پروری کشور مورد تاکید قرار گرفت.
4. با توجه به حجم بالای زهاب و پساب کشاورزی اقدام عملی برای استفاده مجدد از آن با توجه رعایت موازین بهداشتی و آلودگی ها، در قالب پایلوت های پرورش گونه های مختلف آبزیان (ماهی و میگو و...) آزمایش و سپس ترویج گردد.
5. بهره گیری از تجارب و فناوری های نوین کشورهای پیشرو و همچنین بومی سازی دانش فنی به عنوان وظایف حمایتی دستگاه های ذیربط از بهره برداران مورد تأکید قرار گرفت.
6. سیاست و مقررات تشویقی برای تولید کنندگانی که مدیریت بهینه آب را اجرا می نمایند و یا روش های نوین پرورش یا افزایش تولید در واحد سطح را به کار می برند مد نظر قرار گیرد.
7. نظر به موفقیت پژوهشکده آبزی پروری آبهای جنوب کشور در دستیابی به دانش فنی تولید مولدین باس دریایی، حمایت بخش اجرا برای گسترش این دانش فنی به صنعت آبزی پروری در اولویت قرار گیرد.
8. با توجه به بروز بیماری های باکتریایی و نو پدید در ماهی و میگو و اجرای پایلوت های بررسی واکسن های باکتریایی و پروبیوتیک ها و ارائه پروتکل های ایمن سازی در آبزیان، ترویج و توسعه این دانش با همکاری زیر بخش های مرتبط با تولید این فرآورده ها مورد توجه جدی قرار بگیرد.
9. شرکت کنندگان در همایش بر لزوم برنامه ریزی جدی برای پدیده جهانی تغییر اقلیم (Climate changes) و اجرای برنامه های سازگاری (Adoption) متناسب با شرایط زیست بومی کشور در حوزه آبزی پروری تاکید دارند. در این ارتباط رفع موانع توسعه پایدار کپور ماهیان هندی در استخر های خاکی و ماهی تیلاپیا در محیط های بسته در راستای تحقق امنیت غذایی کشور در اولویت دستگاه های اجرایی و نظارتی مرتبط قرار گیرد.
10. شرکت کنندگان در همایش پیشنهاد نمودند به منظور حفاظت از ذخایر آبزیان دریایی کمیته مشترکی با حضور کشورهای مختلف منطقه خلیج فارس تشکیل و با توجه به مشترک بودن این ذخایر، اعمال مدیریت ذخایر اعم از رعایت مقررات ممنوعیت صید، رهاسازی و بازسازی ذخایر به صورت مشترک انجام گیرد.
11. با توجه به نیاز بازار داخلی و خارجی از منظر کمیت و کیفیت محصولات شیلاتی، بازاریابی و تسهیل عرضه / صادرات این محصولات مورد توجه دستگاه های تحقیقاتی و اجرایی ذیربط قرار گیرد.
12. شرکت کنندگان و ارائه کنندگان مقالات تأکید داشتند که موضوع نفوذ ضریب مکانیزاسیون در آبزی پروری، به ویژه بکارگیری روش های نوین آبزی پروری به عنوان یکی از راه های موثر مقابله با تهدید بحران آبی و امنیت غذایی بوده و باید مورد توجه جدی قرار گیرد.