به گزارش روابط عمومی پژوهشکده آبزی پروری آبهای داخلی_ گیلان، سخنرانی علمی با عنوان فرآیندهای تولید، ویژگی های زیست فعالی، کاربردها، چالش ها و چشم‌انداز آینده پپتیدهای جلبکی در سالن همایش مرکز تحقیقات فرآوری آبزیان توسط دکتر آل بوفتیله برگزار شد. طی چند دهه اخیر منابع دریایی به منظور یافتن ترکیبات زیست فعال جهت تولید غذاهای فراسودمند و داروهای جدید مورد توجه بسیاری از پژوهشگران قرار گرفته است. یکی از منابع دریایی، جلبک ها بوده که در زمینه‌های مختلفی از جمله تغذیه انسان، تولید داروها و مواد آرایشی- بهداشتی، افزودنی‌های غذای دام، کود و غیره مورد استفاده قرار می‌گیرند. کشور ما دارای خطوط ساحلی طولانی در جنوب و همچنین تعداد زیاد گونه های جلبکی ماکرو می باشد. طبق برآوردها سالانه تا 2 هزار تن از این گیاهان همراه با امواج به ساحل می آیند. همچنین برخی از گونه های جلبکی موجود در کشور پتانسیل کشت و پرورش به صورت انبوه را دارا می باشند. بر این اساس کشور ما پتانسیل بالایی جهت استفاده از این منابع را دارا بوده اما متاسفانه تاکنون فعالیت های جلبکی در کشور وارد مرحله تولید انبوه، تجارت و صادرات نشده است. این در حالی است که سالانه ده ها تن جلبک فرآوری شده و محصولات حاصل از آنها در کشور به مصرف می‌رسد که این میزان عمدتا از طریق واردات تامین می‌شود. از این رو فراهم نمودن بستر فعالیت های تولید و فرآوری جلبک ها در کشور امری ضروری و مهم به نظر می رسد. بطور کلی جلبک ها حاوی ترکیبات زیست فعال متعددی از قبیل پلی ساکاریدها، پروتئین ها و پپتیدها، چربی ها، ترکیبات فنولی، مواد معدنی و ویتامین ها می باشند. از این بین، پروتئین و پپتیدها به دلیل اثرات زیست فعالی زیادی که دارند توجه خاصی را به خود جلب کردهاند. به طور کلی جلبک های قرمز (تا 47 درصد) بیشترین محتوی پروتئین را دارا بوده و جلبک های سبز (9-26 درصد) و قهوه ای (3-15 درصد) در رده های بعدی قرار می گیرند. تا کنون از حلال های شیمیایی و روش های تخمیر و هیدرولیز آنزیمی جهت تولید پپتیدهای زیست فعال از پروتئین های استخراج شده از جلبک ها استفاده شده است. پپتیدهای جلبکی ویژگی های زیست فعالی متعددی همچون اثرات ضد اکسایشی، ضد سرطانی، ضد فشاری، ضد دیابتی، ضد التهابی، ضد انعقاد کنندگی، ضد باکتریایی و غیره دارا می باشند. لذا این ترکیبات می توانند به عنوان جزء فعال در فرمولاسیون فرآوردههای غذایی، محصولات آرایشی- بهداشتی و داروها مورد استفاده قرار گیرند. بکارگیری پپتیدهای جلبکی در فرمولاسیون فرآورده های غذایی با چالش هایی همچون اثر پپتیدها بر ویژگی های حسی غذاها، اثرات متقابل بین پپتیدها و اجزاء مختلف غذا، اثرات عملیات مختلف فرآوری بر روی ویژگی های زیست فعالی و همچنین پایداری پپتیدها در دوره نگهداری و انبارداری غذاها روبرو بوده و بایستی این موارد ارزیابی گردند. مورد مهم بعدی پایش ویژگی های زیست فعالی این پپتیدها در شرایط درون تنی و همچنین بعد از عملیات هضم گوارشی می باشد. اثر بخشی پپتیدها زمانی که در فرمولاسیون محصولات آرایشی- بهداشتی به کار می روند نیز بایستی مورد ارزیابی و سنجش قرار گیرد.