اقیانوس، پیکره‌های بزرگ شور، مرز آبی میان چند خشکی بزرگ کره زمین رامی‌سازد. .مساحت کل این اقیانوسها 363 میلیون کیلومتر مربع است و بیشتر از 70 در صد سطح کره زمین را پوشانده است. آنها در برگیرنده 97.2 درصد آب کره زمین می باشند.
اقیانوس ها آب و هوا ی کره ما را تنظیم می کنند و یک چهارم کل دی اکسید کربن را جذب می کنند. این امر، آنها را به یک "مخزن کربن" تبدیل کرده است. بیش از 90٪ گرمای اضافی ناشی از گرم شدن کره زمین در اقیانوس ها ذخیره می شود. بدون داشتن این پتانسیل و اثرات گرمایشی و سرمایشی اقیانوس ها، دمای جهان برای زندگی غیر ممکن خواهد بود. همچنین با گرم شدن اقیانوسها توسط پرتوهای خورشید ، آب از سطح آن تبخیر و بخشی از چرخه آب ، شکل می دهند. به این ترتیب باران و به طبع آن آب آشامیدنی زمین تامین میگردد.
اقیانوس ها منابع تجدید پذیر انرژی حیاتی را برای انسانها تأمین می کنند و امروزه پیشرفت هایی برای تولید برق از امواج و جزر و مد حاصل گشته است.
اقیانوس ها منبع مهمی از غذا هستند. آنها میزبان 80 درصد موجودات زنده کره زمین و بزرگترین اکوسیستم روی زمین هستند. اقیانوس ها علاوه بر منبع غذایی انسان، باعث تولید اکسیژن به وسیله فیتوپلانکتونها می شوند. همچنین به لحاظ اقتصادی در زمینه توریست، شیلات و منابع دریایی(نفت و گاز) ، حائز اهمیت هستند و به عنوان بخش مهم و حمایت کننده تجارت بین المللی عمل می کنند. اقیانوس ها در بردارنده منابع و ذخایر عظیم آبزیان می باشند که منشا صید و صیادی با کاربری های مختلف از جمله امنیت غذایی، اشتغالزایی، تولید محصولات و فرآورده های زیستی ئ ترکیبات دارویی و بهداشتی و حتی آرایشی هستند.
تقریباً 80 درصد آلودگی های اقیانوس ها از خشکی ها ناشی می شود و مناطق ساحلی از آسیب پذیر ترین نواحی در معرض خطر آلاینده ها می باشند. پلاستیک ها و به ویژه ریزپلاستیک ها از مهمترین آلاینده ها می باشند که به مقدار زیاد در کف اقیانوس ها و به صورت شناور برای آبزیان، مخاطرات زیستی ایجاد می کنند. تغییرات آب و هوایی حاصل از سوخت های فسیلی و فعالیت های بشر، تخریب زیستگاه و اسیدی شدن اقیانوس ها بر بقای برخی از گونه های دریایی تأثیر گذاشته است. ماهی ها 20 درصد پروتئین حیوانی حدود 3 میلیارد نفر را تأمین می کنند که تهدیدات زیستی، بهره برداری بیش از اندازه و صید غیر مجاز باعث کاهش جمعیت ماهیان شده و امنیت غذایی را تهدید نموده است. هر موجود زنده یک حلقه این زنجیره را تشکیل می‌دهد که با از بین رفتن این حلقه ها، انرژی لازم برای استمرار زندگی در اقیانوس ها دچار اختلال می گردد.
در طول تاریخ دیرینه بشر ، روشها و ابزارهای صید ماهی در مناطق ساحلی تغییر چندانی نکرده است اما در دهه های اخیر، روش های صید صنعتی اقیانوسی و صید مناطق دور از ساحل تغییرات عظیمی داشته اند. اختراع موتور بخار و موتور های دیزلی، استفاده از مواد مصنوعی برای ساخت ابزارهای ماهیگیری و تجهیز کشتی های صیادی به ادوات ماهیگیری از جمله این تغییرات است. با اضافه شدن کشتی های مدرن با ساختارهای مهندسی کاملاً پیچیده، به یکباره امکان صید فراوان آبزیان، فراهم گشت که خود به یک معضل زیست محیطی تبدیل شد. فشار بیش از حد به صید، تغییر ترکیب صید، کاهش اندازه ماهی و همچنین انقراض و یا خطر نابودی بعضی از گونه های مهم تجاری از این معضلات به شمار می روند.
ما برای حمایت از سلامتی و بقای خود به اقیانوسهای پاک و سالم احتیاج داریم و وقت آن رسیده که اقدامی انجام دهیم! باید تهدیدات را به دقت پایش کنیم، تاثیر مخرب آنها را بر ذخایر ژنتیکی بررسی و در جهت مدیریت سازش-کاهش اثرات، اقدام کنیم.
با گسترش استفاده از اقیانوسها و لزوم استفاده منطقی از ذخایر زنده موجود در آبها با رویکرد حفاظتی، سازمان خوار و بار کشاورزی ملل متحد(FAO) از نظر شیلاتی اقیانوس ها را تقسیم بندی کرده است که منابع آب های جنوب کشور در ناحیه 51 صیادی یعنی بخش غربی اقیانوس هند قرار گرفته است. به دلیل اهمیت حفظ گونه‌های ماهیان تن و شبه تون ماهیان در اقیانوس هند و توسعه پایدار شیلات، به ویژه با درک منافع خاص کشورهای در حال توسعه در این منطقه، برای سود جستن منطقی از منابع صید و بهربرداری پایدار و منطقی این ذخایر، از طریق همکاری و تشریک مساعی‌کشورهای ساحلی اقیانوس هند در قالب كمیسیون تون ماهیان اقیانوس هند (IOTC) از سال 1997 میلادی و تحت نظر سازمان فائو آغاز به كار كرد و جمهوری اسلامی ایران نیز در سال 2002 با تصویب مجلس شورای اسلامی به عضویت این كمیسیون در آمد.