کتاب “آمیزش خویشاوندی (همخونی) و مدیریت مولدین” از سوی دکتر حسین علی عبدالحی (عضو هیئت علمی موسسه شاغل در سازمان شیلات ایران ) و دکتر رضا عسگری و مهندس عاطفه عبدالحی ترجمه گردیده است که در 230 صفحه از سوی موسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور منتشر شد.
این کتاب به بحث آميزش خويشاوندي و مباحث مرتبط با آن از جمله ژنتیک، مقایسه مقادیر همخونی فردی، محاسبه مقادیر میانگین همخونی در جمعیت های تفریخگاه، رانش ژنتیکی، کاربرد آمیزش خویشانودی در بهیود رشد و سایر فنوتیپها ، جلوگیری از افت ناشی از همخونی و افت تنوع ژنتیکی در مراکز تکثیر می پردازد. آمیزش خویشاندی، آميزش بين خويشاوندان يا آميزش بين ماهياني است كه نسبت به میانگین جمعیت ارتباط بيشتري دارند (نوع ديگري از تعريف خويشاوند بودن) که در كنار بهگزيني و آمیخته گری (دورگه گيري) يكي از سه برنامه اصلي اصلاح نژاد است كه براي اصلاح نژاد گياهان و حیوانات دامی استفاده شده است. اگرچه، بهگزيني و دورگه گيري در بین پرورش دهندگان از معروفیت بیشتری برخوردارند، ولی آميزش خويشاوندي روش قدرتمندی است كه به منظور ايجاد گونه هاي جديد و متنوع، اصلاح نتايج بهگزيني، ایجاد ذخاير ماهيان مولد بهتر و اصلاح نتايج برنامه هاي آمیخته گری مورد استفاده قرار گرفته است. حتی اگر تعداد کمی از پرورش دهندگان یا مدیران از برنامه های آمیزش خویشاوندی استفاده کنند، درک چگونگی بکارگیری آمیزش خویشاوندی در بهبود بهره وری می تواند سایرین را قادر به فهم بهتر آمیزش خویشاوندی، چگونگی وقوع آن، نتیجه حاصل و از همه مهمتر چگونگی کنترل آن نماید.