آندروژن به گروهی از هورمون های استروئیدی اطلاق می شود که در طیف وسیعی از فعالیت های بدن از جمله تولید مثل، متابولیسم و رفتار نقش بازی می کنند. هورمون تستسترون که یکی از آندروژن های تولید شده در گنادهاست، به عنوان آندروژن اصلی برای تولید مثل در بدن پستانداران مشخص شده اما بررسی تغییرات هورمون های آندروژنی در فصول مختلف سال در ماهیان نشان می دهد 11کیتوتستسترون سطوح بالاتری نسبت به تستسترون در اواسط فصل تولید مثل دارد. از طرف دیگر سطوح تستسترون بین ماهیان نر و ماده به صورت معنی داری متفاوت نبوده اما 11کیتوتسترون در ماهیان نر بسیار بالاتر از ماهیان ماده است. بنابراین 11کیتوتستسرون که در مسیر استروئیدوجنسیس تولید می شود به عنوان آندروژن اصلی برای تولید مثل در ماهیان شناخته می شود. 11 کیتوتسترون که از سلول های لیدیگ ترشح می شود با فعال سازی "اَکتیوین بی" باعث شروع تقسیمات اسپرماتوگونیا در میتوز شده و با ممانعت از عملکرد "آنتی مولریان" باعث شروع میوز می شود. مکانیسم عمل آندروژن می تواند بواسطه گیرنده های هسته ای و یا غشایی باشد. چنانچه واکنش به حضور آندروژن در مقیاس زمانی دقیقه و ثانیه باشد (سریع)، مکانیسم عمل توسط گیرنده غشایی بوده و چنانچه در مقیاس ساعت باشد (کند)، مکانیسم عمل توسط گیرنده هسته ای صورت پذیرفته است. هرچند مطالعه گیرنده های غشایی هورمون های آندروژنی در ماهیان بسیار اندک است. گیرنده های هسته ای در بافت های مختلفی از جمله گنادها، مغز، کلیه، طحال و قلب تاکنون یافت شده اند، هرچند تمرکز آنها بیشتر در گنادها و مغز میانی بوده که نشان دهنده مکانسیم بازخورد منفی این هورمون در مغز میانی است. مطالعه آمینواسیدهای قسمت های مختلف گیرنده هورمون آندروژن نشان میدهد که در پدیده تکامل گیرنده هورمون مذکور بسیار حفاظت شده است.