چکیده
افزایش تقاضا برای خوراک به دلیل افزایش روز افزون پرورش میگو و ارتقای سیستم‌ها به سمت متراکم و فوق‌متراکم رو به رشد است. عملکرد مثبت باکتریهای فراسودمند (پروبیوتیک ها) در ارتقای تکثیر و پرورش میگو موضوعی اثبات شده بوده و باسیلوس‌ها از پرکاربردترین باکتری در آبزی پروری محسوب می‌شوند. این پژوهش به منظور بررسی اثر پروبیوتیک بومی باسیلوس والیسمورتیس IS03 (GenBank: JQ085958.1) بر عملکرد رشد میگوی سفید غربی در استخرهای پرورشی خاکی دو سایت مند و دلوار با شرایط مدیریتی متفاوت انجام شده است و در هر سایت شامل 3 تیمار(افزودن پروبیوتیک به آب، افزودن پروبیوتیک به غذا و شاهد بدون پروبیوتیک) و هر تیمار شامل سه تکرار بود. طی 100 روز دوره پرورش در استخرهای سایت مند با تراکم ذخیره سازی 225000 قطعه در هکتار، کمترین ضریب تبدیل غذایی در تیمار آب (47/1) سپس خوراک (48/1)مشاهده شد که با تیمار شاهد اختلاف معنادار داشتند (p<0.05). بیشترین درصد بازماندگی نیز به ترتیب در تیمار خوراک (07/98 درصد) وسپس تیمار آب(45/97 درصد) مشاهده شد که با تیمار شاهد اختلاف معنادار داشتند (p<0.05). بیشترین میزان بیومس برداشت شده به ترتیب در تیمار آب و خوراک بود که دارای اختلاف معنادار با تیمار شاهد بود (p<0.05) و میزان نرخ رشد ویژه و نسبی در تیمار آب اختلاف معناداری با شاهد نداشت. در استخرهای سایت دلوار با تراکم ذخیره سازی 5000 قطعه در هکتار، کمترین ضریب تبدیل غذایی در تیمار آب (60/1) و سپس خوراک (62/1) مشاهده شد که با تیمار شاهد (74/1) احتلاف معنادار داشت (p<0.05) و به ترتیب بیشترین درصد بازماندگی در تیمار آب (72/80 درصد) وسپس تیمار خوراک (09/80 درصد) مشاهده شد که اختلاف معناداری بین تیمار آب و شاهد وجود داشت (p<0.05). بیشترین میزان برداشت به ترتیب در تیمار آب و سپس تیمار خوراک بود که با شاهد اختلاف معناداری مشاهده شد (p<0.05). میزان نرخ رشد نسبی و ویژه در تیمارها با شاهد اختلاف معناداری نداشت (p>0.05). اما میزان وزن نهایی میگو در زمان برداشت در تیمار آب با تیمار شاهد اختلاف معنادار داشت (p<0.05). با توجه به نتایج و اثرات معنادار و مثبت پروبیوتیک باسیلوس والیسمورتیس آی اس 03 بر شاخص های رشد به ویژه در تراکم های بالا، می توان این باکتری را به عنوان پروبیوتیک مناسب برای افزودن به آب استخرهای خاکی پرورش میگو معرفی کرد.