چکیده
به منظور بررسی تراکم و ترکیب گروه‌های مختلف ماکروزئوپلانکتونی در منطقه خلیج¬فارس و دریای¬عمان، 55 ایستگاه نمونه‌برداری در آب¬های استان¬های سیستان و بلوچستان، هرمزگان، بوشهر و خوزستان انتخاب گردید. نمونه‌برداری از ایستگاه¬های انتخابی در فصل‌های پاییز و زمستان سال¬های 1397، 1398 و 1399 با استفاده از تور پلانکتون¬گیری با اندازه چشمه 300 میکرمتر مجهز به فلومتر مدل HYDROBIOS انجام شد. در این بررسی 152گونه، 58 جنس ، 78 خانواده ، 23 راسته ، 13 رده و 10 شاخه از زئوپلانکتون ها شناسایی و شمارش گردید. در بین گروه‌های شناسایی زئوپلانکتون¬ها، پاروپایان با 97 درصد فراوان‌ترین گروه بودند و در بین پاروپایان، راسته کالانوئیدها با 25/74 درصد بیشترین فراوانی را داشتند. بررسی گروه‌های دیگر زئوپلانکتونی به غیراز گروه پاروپایان نشان داد که، گروه پیکانیان و گروه طنابداران به ترتیب با 96/18% و 76/18 % بیشترین فراوانی و شانه‌داران با 027/0 درصد کمترین فراوانی را داشتند. فراوانی زئوپلانکتون¬ها در استان سیستان و بلوچستان با 35/51% در مقایسه با استان¬های هرمزگان 76/39%، بوشهر 26/5% و خوزستان 61/3% بیشتر بود.گونهAcartia amboinensis از زیر رده پاروپایان به‌عنوان فراوان‌ترین گونه در 4 استان شناسایی شد. در بررسی گروه‌های زئوپلانکتونی به‌غیراز پاروپایان گونهsp. Larvacea به‌عنوان فراوان‌ترین گونه شناسایی گردید. در استان‌های هرمزگان و سیستان و بلوچستان فراوان‌ترین گونه متعلق بهAcartia amboinensis و در دو استان خوزستان و بوشهر فراوان‌ترین گونه متعلق بهTemora turbinata بود. در استان‌های هرمزگان و بوشهر گونه larvacea sp. از رده Appendicularia و در استان سیستان و بلوچستان گونه sp. Ostracoda، در استان خوزستان Penilia avirostris از رده برانشیوپودا به‌عنوان فراوان‌ترین گونه غیر از پاروپایان گزارش شد. نتایج نشان داد میزان شاخص های تنوع از استان‌های هرمزگان به سمت استان خوزستان کاهش یافته است و استان‌های هرمزگان و سیستان بلوچستان به دلیل پدیده مانسون، اختلاط لایه های آب و پایداری نسبی محیط از وضعیت نسبتاً خوبی برخوردار هستند.