بررسی کیفیت پساب خروجی از مزارع پرورش میگو در گواتر

چکیده

بررسی حاضر در مجتمع پرورش میگوی گواتر و خلیج گواتر در شرق شهرستان چابهار از استان سیستان و بلوچستان انجام پذیرفت. بدین منظور، 14 ایستگاه از کانال آبرسان، کانال زهکش و خلیج گواتر از مرداد80 تا اردیبهشت 82 (طی دو دوره پرورش) مورد برسی قرار گرفت.به منظور دستیابی به اهداف مورد نظر پارامترهای فیزیکی و شیمیایی مانند دما، شوری، اکسیژن محلول، pH، نیترات، نیتریت، آمونیاک، فسفات، سیلیکات، ذرات معلق، شفافیت در آب در زمان پرورش هر دو هفته یک بار و غیر پرورش ماهانه اندازه گیری شد.نمونه برداری ازآب جهت اندازه گیری کلروفیل a، شناسایی و فراوانی فیتوپلانکتونها و زئو پلانکتون هادر زمان پرورش هر دو هفته یک بار و غیر پرورش ماهانه و نمونه برداری از رسوبات جهت شناسایی و فراوانی ماکروبنتوزها، تعیین دانه بندی و کل مواد آلی به صورت فصلی انجام پذیرفت.

نتایج حاصل از بررسیها نشان داد که کانال آبرسان (ورودی آب مزارع)، کانال زهکش اصلی (خروجی زهکش های فرعی) و خلیج گواتر (محل تخلیه پساب) از نظر زیست محیطی باهم متفاوت هستند.نتایج حاصل از آنالیز واریانس یک طرفه در خصوص مقایسه میانگین هر یک از فاکتورهای فیزیکی وشیمیایی با احتمال 95 درصد اختلاف معنی داری را بین زمانهای بررسی و همچنین بین ایستگاهها نشان داد (05/0≤ p ).افزایش میزان سطح زیر کشت در سال 81 نسبت به سال 80 باعث کاهش اکسیژن،pH و ذرات معلق و افزایش نیترات، نیتریت، آمونیاک، شفافیت و کلروفیل a در کانال زهکش گردیده است.

49 جنس از فیتوپلانکتونها متعلق به 3 شاخه دیاتومه ها، داینوفلاژله ها و جلبک های سبز - آبی شناسایی شدند که در این میان دیاتومه ها غنای گونه ای بیشتری داشتند. درصد عمده فیتوپلانکتونها در کانال آبرسان، خلیج گواتر و کانال زهکش را به ترتیب دیـاتومهها ( 4/79 درصد)، (69 درصد) و جلبک های سبز- آبی(9/63 درصد) بودند و درصد عمده زئوپلانکتون منطقه را سخت پوستان تشکیل داده وگروه غالب پس از سخت پوستان تین تینیدها می باشند.. در کانال آبرسان به ترتیب پلی کت ها ودو کفه ایها، در کانال زهکش آمفی پودا و در خلیج گواتر آمفی پودا و پلی کت ها گروههای غالب ماکرو فونا بودند.

بافت بستر خلیج گواتر شنی، کانال آبرسان لومی- شنی و کانال زهکش لومی - رسی، لومی- رسی - شنی و لومی- شنی بوده است. در طول بررسی میزان کل مواد آلی کانال زهکش از کانال آبرسان و خلیج گواتر بیشتر بوده است.

در کانال زهکش با افزایش میزان سطح زیر کشت در سال 81 نسبت به سال 80، میزان شوری، نیترات، نیتریت، آمونیوم وکلروفیل a افزایش، اکسیژن محلول و pH کاهش یافته است از نظر دمایی، پسـاب مزارع میگوی گواتر دارای آلودگی حرارتی نیست. فعالیت تکثیر و پرورش میگو موجب افزایش میانگین شوری و افزایش دامنه pH خلیج گواتر گردیده است.

کلید واژه ها: پساب میگو، خلیج گواتر، زهکش، مانسون، پارامترهای زیست محیطی