بررسی بیولوژی گاماروسها در سواحل جنوبی دریای خزر و توان تولید آن در استخرهای خاکی
مجری : علیرضا میرزاجانی
شماره ثبت
180/83
وزارت جهاد کشاورزی
سازمان تحقیقات و آموزش کشاورزی
(مؤسسه تحقیقات شیلات ایران ـ پژوهشکده آبزیپروری (آبهای داخلی
چکیده
بررسی زیست شناسی 7 گونه دو جور پا از 12 نقطه در حوضه آبخیز دریای خزر مشتمل بر تالاب انزلی، تالاب قوریگل، دریاچه نئور، ساحل جنوبی دریای خزر و چندین چشمه از ارتفاعات البرز انجام گرفت. نمونه بردای از پلانکتونهاو فاکتورهای فیزیکی و شیمیایی از کلیه ایستگاهها انجام گرفت. بررسی زیست شناسی نمونه ها شامل ساختار طولی جمعیت، تغذیه، تولید مثل بوده است. در فاز دوم، آکواریومهایی طراحی گردید تا سازگاری گاماروس در شرایط استخرهای خاکی نیز بررسی گردد. این مطالعه از فرودین 1380 تا اسفند 1382 انجام گفت.
بررسیها نشان داد که دوره تولید مثلی گونه ها ی Gammarus lacustris و Gammarus paricrenatus بسیار کوتاه بوده و در حدود 3 ماه از سال است در حالیکه گونه Gammarus komareki درتمام طول سال در چشمه های مورد مطالعه دارای فعالیت تولید مثلی بوده اند.
بجز گونههای Pontogammarus borceae و Pontogammarus maeoticus ساحل کلاچای که فراوانی پلانکتونها در روده های مورد بررسی زیاد بود، در هیچیک از گونه های مورد بررسی رابطه ای بین تنوع و فراوانی پلانکتونها در روده های مورد بررسی و محیط دیده نشد.
بررسی هماوری نمونهها نشان داد که گونههای Gammarus aequicauda و Obesogammarus acuminatus بیشترین میانگین تخم به میزان 04/31 ± 75/37 عدد و 4/40 ± 07/49 عدد را دارا بوده لذا برای استفاده در آبزی پروری پیشنهاد میشوند.
دامنه بردباری گونه ها نسبت به تغییرات فیزیکو شیمیایی در چشمه ها محدودتر بوده در حالیکه در گونه Obesogammarus acuminatus و گونه های ساحلی وسیعتر میباشد.
مطالعات آکوایومی مشخص نمود که گونه Gammarus lacustris تنها مراحل رشد را در مدت بررسی طی کرده و فعالیت تولید مثلی نداشته اند. گونه Gammarus paricrenatus در مراحل پایانی آزمایش تولید مثل نموده و در بیشتر زمان آزمایش فقط رشد داشته اند. گونه Gammarus komareki در شرایط آزمایشگاهی سازش نیافته و فقط زنده مانده و از فعالیتهای حیاتی اندکی برخوردار بوده اند.
نتایج کلی حاصل از این بررسی نشان داد که گونه های Pontogammarus maeoticus ، Obesogammarus acuminatus و Gammarus aequecauda برای آزمون سازگاری در استخرهای پرورش ماهیان گرم آبی پیشنهاد میشوند که اولی با تغییر اندک در ساختار بستر و دومی با حضور گیاهان تالابی غوطه ور و سومی با بکار گیری در استخرهای پروش ماهی گرمابی با درجه شوری بالاتر از 2 گرم در لیتر امکان پذیر خواهد بود.