اهمیت، ضرورت، اهداف و روش تحقیق:
میگو یکی از گونه های مهم شیلاتی بوده و از آنجایی که طول عمر کوتاهی دارد نیاز دارد که مدیریت صید مناسب برای ذخایر آن اعمال گردد تا برداشت پایداری از ذخایر آن داشته باشیم. شیلات استان هرمزگان با اعمال ممنوعیت صید و همچنین نظارت دقیق بر صید میگو در فصل صید با کمک پژوهشکده اکولوژی خلیج فارس و دریای عمان اقدام به مدیریت صید ذخائر میگو می نماید. در راستای این امر هر ساله پروژه های تحقیقاتی برای تعیین میزان قابل برداشت و نیز تعیین بهترین زمان بازگشائی و خاتمه صید میگوهای تجاری در پژوهشکده اکولوژی خلیج فارس و دریای عمان به انجام می رسد که این امر خود عامل مهمی در پایداری ذخیره میگو می باشد.
اهداف شامل:
1- برآورد میزان توده زنده (بیوماس) و میزان صید قابل مجاز (T.A.C) برای گونه های مهم میگو
2- تعیین زمان بهینه آغاز فصل صید میگوی موزی در استان هرمزگان و همچنین اعلام زمان ممنوعیت صید آن
نتایج:
بر اساس میزان صید قابل مجاز برای میگوهای درشت تجاری(گونه های موزی، ببری و سفید هندی) و سرتیز (سفیدسرتیز و استبنجی) در سال 1391 به ترتیب برابر 1286 و 311 تن و در مجموع 1597 تن برآورد و اعلام گردید. در سال 1392 ترتیب برابر 560 و 90 تن و در مجموع 650 تن و در سال 1393 به ترتیب برابر 850 و 300 تن و در مجموع 1150 تن برآورد و اعلام گردید.
دستورالعمل فنی و توصیه ترویجی:
جلوگیری از صید میگو در زمان تخم ریزی خصوصا در ماه های دی تا اسفند.
صید میگو در فصل صید با توجه به اعلام میزان مجاز صید که توسط پژوهشکده اکولوژی و از طریق این پروژه اعلام می گردد
ویژگی مناطق کاربرد توصیه ترویجی: این منطقه واجد زیستگاه میگو می باشد و اصلی ترین ذخیره میگو موزی در خلیج فارس در این منطقه قرار دارد، لازم است جهت حفظ و بقاء این ذخیره در مدیریت صید صید بهینه اقدام نمود.