بررسی اپیدمیولوژی آلودگیهای انگلی و باکتریایی در ماهیان پرورشی گرمآبی استان خوزستان
مجری :
سیدرضا سید مرتضایی
شماره ثبت
972/86
وزارت جهاد کشاورزی
سازمان تحقیقات و آموزش کشاورزی
مؤسسه تحقیقات شیلات ایران – مرکز تحقیقات آبزیپروری جنوب کشور
چکیده
در این مطالعه که از سال 1378 الی 1381 انجام گرفته است از چهار گونه ماهیان پرورشی در مجموع 1914 قطعه (1160 قطعه فیتوفاگ (کپور نقره ای)، 498 قطعه کپور معمولی، 172 قطعه آمور و 84 قطعه بیگ هد) در چهار منطقه استان خوزستان از کارگاههای پرورشی ماهی نمونه برداری بعمل آمد. نمونه ها بصورت زنده صید و به آزمایشگاه منتقل گردیدند. همچنین فاکتورهای فیزیکوشیمیایی آب شامل دمای آب و هوا، pH، اکسیژن محلول و شوری و در بعضی موارد آمونیاک آب (NH3) اندازه گیری گردید. از تعداد 1914 قطعه ماهیان بررسی شد، 1190 قطعه به انواع آلودگی های انگلی (تک یاخته های: ایکتیوفتیریوس، کریپتوبیا، تریکودینا، کاستیا، هگزامتیا، منوژنها: داکتیلوژیروس، ژیروداکتیلوس، دیژنها: دیپلوستوموم، سستود جنس بوتریوسفالوس، نماتود جنس کاپیلاریا و سخت پوست لرنه آ) و باکتریایی (آئروموناس، استافیلوکوکوس، مورکسلا، پکتوباکتریوم، فلاوباکتریوم، سیتروباکتر، الکالیجنز، پاستورلا و سودموناس) یعنی 2/62درصد آلوده بوده اند.
باکتریهای جدا شده بصورت فلور نرمال آب محسوب می شوند که بدلیل شرایط بد محیطی مثل افزایش pH، درجه حرارت و آمونیاک سبب آسیب هایی بخصوص در آبشش ماهیان شده است.
آلودگی بامنوژنهای داکتیلوژیروس و ژیروداکتیلوس با درجه های متفاوت در همة گونة های پرورشی دیده شده است اما بیشترین میزان آلودگی با داکتیلوژیروس در کپور نقره ای(2/55درصد) و کمترین در کپور معمولی (6/14درصد) و بیشترین میزان آلودگی با ژیروداکتیلوس در آمور (4/24درصد) و کمترین در کپور معمولی (6/10درصد) مشاهده گردیده است. انگل های بوتریوسفالوس، کاپیلاریا و ایکتیوفتیریوس فقط در کپور معمولی و آمور جدا گردیده است. آلودگی با فرم بالغ لرنه آ و مرحله کوپه پدی آن بیشتر در آبشش و پوست آمور دیده شده است. اطلاعات نشان میدهد که آلودگی انگلی بخصوص تک یاخته ها و لرنه آ و آلودگی باکتریایی در همة فصول سال و بخصوص در منطقهC (15 کیلومتری اهواز) مشاهده شده است.
لغات کلیدی: ماهیان پرورشی – استان خوزستان- انگل – باکتری