وزارت جهاد کشاورزی
سازمان تحقیقات و آموزش کشاورزی
مؤسسه تحقیقات شیلات ایران ـ انستیتو تحقیقات بین المللی ماهیان خاویاری دکتر دادمان
03-0710141000-80
کورش حدادی مقدم
با همکاری:
ابوالفضل سپهداری – مریم فلاحی – حسین پرند آور
غفور شیخ – ذبیح اله پژند – فروزان چوبیان
82-1380
بررسی امکان استفاده از روتیفرBrachionus plicatilisدر تغذیه لارو تاسماهی ایرانی
استانگیلان_ رشت
انستیتو تحقیقات بین المللی ماهیان خاویاری دکتر دادمان
بخش آبزی پروری
پاییز 1383
چکیده
نقش اساسی در دستیابی به افزایش بازدهی تولید لارو، معرفی غذاهای زنده ای است که کیفیت و کمیت مناسب را بخصوص در مراحل ابتدایی پرورش لاروها یعنی تغذیه فعال ( تغذیه خارجی ) داشته باشند. به همین منظورآزمایش تغذیه ای بمدت 11 روز جهت تعیین دستیابی به جیره غذایی مناسب جهت رسیدن به بهترین راندمان رشد و افزایش میزان بازماندگی لارو تاسماهی ایرانی(Acipenser persicus) انجام شد. در این آزمون، چهار تیمار تغذیه ای (هر کدام با 3 تکرار ) در نظر گرفته شد. تیمارها عبارت بودند از:
1- 100% ناپلیوس آرتمیا (تیمار شاهد) 2- 75% ناپلیوس آرتمیا ، 25% روتیفر آب شور
(Brachionus plicatilis)3- 50% ناپلیوس آرتمیا ،50% روتیفر آب شور 4 – 75% روتیفر آب شور و 25% ناپلیوس آرتمیا . روزانه بر اساس بیوماس وزن لاروتاسماهی و طی 6 وعده به مخازن غذادهی شد. جهت بررسی فاکتورهای فیزیکی و شیمیایی از ضریب همبستگی و مقایسه بین تیمارها توسط تست دانکن و آنالیز واریانس دو طرفه انجام شد)05/0< P). طی سه بیومتری انجام یافته، فاکتورهایی نظیر درصد افزایش وزن (WG) ضریب چاقی، درصد رشد روزانه(GR) و آنالیز لاشه لاروها بررسی شد.نتایج نشان داد که افزایش وزن لاروها فقط در هفته اول در سطح 5% اختلاف معنی داری داشت (05/0< P) ولی در سایر فاکتورهایی که به آن اشاره شد، در هر سه بیومتری این اختلاف مشاهده گردید. بر اساس فاکتورهای مورد آزمونی که به آن اشاره شد، یافته ها نشان داد که بهترین رشددر تیمار 4 (25% ناپلیوس آرتمیا، 75% روتیفر آب شور) بوده بطوریکه میانگین وزن04/ 0± 4/41 میلی گرم و69/56% رشد مشاهده شد.