چکیده
جهت بررسی تاثیر سیستم بیوفلاک بر مصرف آب، عملکرد رشد، ترکیب بدن و بازماندگی تیلاپیای نیل(Oreochromis niloticus) در تراکم های مختلف 6 حوضچه بتنی 30 متر مکعبی واقع در محیط گلخانه ای در مرکز تحقیقات ملی آبزیان آبهای شور استفاده شد. بچه ماهیان با وزن اولیه 2/1± 6/37 گرم در تراکم های(40 ، 50 و 60 عدد در متر مکعب) رهاسازی و دوبار در روز در ساعات 8 و 14 طبق جدول تغذیه شدند. نتایج نشان داد با افزایش تراکم میزان اکسیژن و pH کاهش ولی میزان نیتروژن آمونیاکی کل(TAN)، نیتریت و حجم فلاک افزایش یافت. بیشترین میزان وزن نهایی(7/618 گرم)، رشد روزانه (14/3 گرم در روز) و رشد ویژه (52/1 درصد در روز) و نیز کمترین میزان ضریب تبدیل غذایی (26/1) در گروه تراکمی 40 عدد در متر مکعب حاصل شد (05/0p<). بازماندگی در تراکم 60 عدد در متر مکعب بطور معنی داری پایین تر از سایر تراکم ها بود (05/0p<). میزان رطوبت، چربی و خاکستر لاشه ها بین تراکم های مختلف تفاوت معنی داری نداشت ولی میزان پروتئین لاشه ها با افزایش تراکم کاهش یافت(05/0p<). میزان کورتیزول و گلوکز با افزایش تراکم افزایش یافت (05/0p<). بررسی آنزیم های کبدی نشان داد میزان AST و ALT با افزایش تراکم افزایش محدودی یافت اما این اختلافات از نظر آماری معنی دار نبود. نتایج بررسی ایمنی ذاتی موکوس نشان داد فعالیت لیزوزیم (05/0p>) و ایمنوگلوبولین (05/0p<) با افزایش تراکم کاهش یافت. با توجه به نتایج می توان گفت تراکم 60 عدد در متر مکعب استرس زا بوده و باعث کاهش رشد و بازماندگی می گردد. رشد و بازماندگی در تراکم ۴۰ عدد در متر مکعب اگرچه از نظر آماری شاخص های مناسب تری در پی داشت اما با توجه به عدم اختلاف معنی دار در ضریب تبدیل غذایی و میزان بازماندگی و نیز بالاتر بودن شاخص های اقتصادی جهت بهره وری بالاتر از آب و فضا، تراکم 50 عدد در متر مکعب برای پرورش تیلاپیا در سیستم بیوفلاک پیشنهاد می گردد.