چکیده
خرچنگ شناگر آبی (Portunus segnis) یکی از گونههای مهم سختپوست در اکوسیستمهای ساحلی و مناطق مصبی است که نهتنها نقش کلیدی در زنجیره غذایی ایفا میکند، بلکه ارزش اقتصادی بالایی در صنایع شیلاتی دارد. هدف این مطالعه شناسایی شکافهای موجود در وضعیت ذخایر و ارائه پیشنهادهای مدیریتی عملی برای افزایش پایداری صید اینگونه است. بنابراین، در این مطالعه از سه رویکرد روششناسی استفادهشده است؛ TropFishR برای ارائه وضعیت کنونی بهرهبرداری، نسبت پتانسیل مولدین بر اساس طول ذخیره (LB-SPR) برای سنجش پتانسیل تولیدمثلی ذخیره و شاخصهای پایداری بر مبنای طول (LBI) برای ایجاد یک استاندارد پایه برای مدیریت پایدار این صنعت ماهیگیری. در رابطه بین عرض کاراپاس (cm) – وزن (g) خرچنگ شناگر آبی در جنس ماده Y=0.00902CW2.72 و جنس نر W=0.0476CW3.13 و رشد بهصورت آلومتریک منفی مشاهده شد. پارامترهای تاریخچه زندگی VBGF برای این خرچنگ شامل 85/17سانتیمتر(عرض کاراپاس بینهایت) و نیز 79/0 K = در سال و بر اساس تحلیل آنالیز خطی صید مرگومیر کل (91/ 1 Z = در سال)، مرگومیر طبیعی (60/1 در سال) و مرگومیر ناشی از صید (صیادی) (31/0 در سال) محاسبهشدهاند. نتایج نشان میدهد، پتانسیل مولدین بر اساس عرض کاراپاس ذخیره (SPR = 0.42%) بالاتر از حد مرجع تعیینشده است، چراکه بیشتر صید بالاتر از سطح اولین بلوغ جنسی بوده است. بر اساس نتایج، این مطالعه توصیه میکند مقدار MSY برای خرچنگهای شناگر آبی در آبهای استان هرمزگان حدود ۲۷۶ تن رعایت گردد. عرض بهینه صید کاراپاس نیز حدود ۱۳ سانتیمتر باشد که پایداری ذخیره خرچنگ شناگر آبی تضمین گردد.