چکیده
مدیریت تغذیه به عنوان یک عامل کلیدی در موفقیت آبزی پروری به شمار می آید. زیرا بیش از نیمی از هزینه های تولید را به خود اختصاص داده و بطور مستقیم بر میزان رشد و بازماندگی تاثیر گذار است. سخت پوستان قادر به سنتز اسیدهای صفراوی نیستند و آنها را فقط از طریق رژیم غذایی خود دریافت می کنند. این پژوهش به منظور تعیین سطح مناسب اسیدهای صفراوی درخوراک میگوی پرورشی سفید غربی به مدت 56 روز در قالب 5 تیمار با 3 تکرار که در هر تکرار 20 عدد میگوی سفید غربی با میانگین وزن 1± 6 گرم به طور تصادفی ذخیره سازی شده بودند، انجام گرفت. تیمارهای مورد مطالعه در این آزمایش عبارت از: جیره خوراکی فاقد مکمل اسید صفراوی(تیمار شاهد E)، جیره خوراکی حاوی اسید صفراوی به میزان 6/0گرم بر کیلوگرم غذا(تیمار A )، جیره خوراکی حاوی اسید صفراوی به میزان 2/0 گرم بر کیلوگرم غذا (تیمار B)، جیره خوراکی حاوی اسید صفراوی به میزان 1/0 گرم بر کیلوگرم غذا (تیمار C) و جیره خوراکی حاوی اسید صفراوی به میزان 4/0 گرم برکیلوگرم غذا (تیمار D) بودند. بیشترین میانگین وزن را تیمار B و کمترین را تیمار E به ترتیب با 06/16 گرم و 15/15 گرم بدست آورند که اختلاف معنی داری بین تیمارها از نظرآاماری مشاهده نشد(05/0P>). بیشترین بازماندگی مربوط به تیمارهای EوC ،B با میانگین 33/88% و کمترین مربوط به تیمار A با میانگین 75 % بود، اختلاف معنی داری بین تیمارهای مختلف با تیمار A از نظرآماری مشاهده نشد(05/0P>). همچنین اختلاف معنی داری بین شاخصهای FCR ، SGR ، WG و ADG تیمارهای مختلف از نظر آماری وجود نداشت (05/<0P ). در بررسی آنزیم های گوارشی تیمارهای مختلف مشاهد شد هر چه میزان اسید صفراوی بیشتر شود فعالیت آنزیم های گوارشی نیز افزایش می یابند اما میزان پروتئین کل با افزایش اسید صفراوی کاهش می یابد. فعالیت آنزیم های α- آمیلاز، پروتئاز، لیپاز و پروتئین کل بین تیمار A با تیمار شاهد اختلاف معنی دار مشاهده شد (05/<0P ). در بررسی بافت هپاتوپانکراس تیمارهای مختلف تغییرات بافتی به ویژه در تعداد سلولهای B و R مشاهده گردید در دوزهای بیشتر از 2/0 گرم بر کیلوگرم آرایش بافتی هپاتوپانکراس بهم ریخته شده و همچنین نکروز بافتی مشاهده گردید. نتایج نشان داد که مقدار 2/0گرم مکمل اسید صفراوی در هر کیلوگرم خوراک میگوی سفید غربی سطح بهینه استفاده از آن در خوراک میگو است. استفاده از اسید صفراوی در رژیم غذایی میگو اثرات مفیدی بر عملکرد رشد و متابولیسم لیپید میگو دارد علاوه بر این با کاهش FCR و افزایش رشد، سود آوری پرورش میگو را افزایش می دهد. بطور خلاصه نتایج این مطالعه می تواند به کاهش میزان خوراک و هزینه تولید درپرورش میگوی سفید غربی کمک کند.