چکیده
اکثر گونه‌‌های دریایی به تغییرات اقلیمی از طریق تغییرات در پراکنش‌‌شان پاسخ می‌دهند. در این تحقیق پراکنش اخیر و آینده ماهیان و میگوهای تجاری خلیج‌‌فارس و دریای عمان شامل هامور معمولی، سرخو معمولی، شوریده معمولی، میگو موزی و سرتیز تحت سناریوهای RCP  (Representative Concentration Pathways) آینده‌نگر، با استفاده از تکنیک مدل‌‌سازی MaxEnt (Maximum entropy)  و مجموعه‌‌ای از عوامل محیطی بررسی و مرور شد. یافته‌‌های مدل‌‌سازی پراکنش نشان داد که این تکنیک به‌‌خوبی منعکس‌‌کننده پراکنش واقعی گونه‌‌ها است. عناصر مغذی (آهن، کلسیت)، دما، تولید اولیه و عمق مهم‌‌ترین فاکتورهای محیطی تعیین‌‌کننده پراکنش اخیر گونه‌‌ها بودند. خلیج‌‌فارس و دریای عمان جزو مناطق با شرایط زیستی ایده‌‌آل برای گونه‌‌ها، طبق مدل‌‌سازی اخیر آن‌‌ها بود. طبق سناریوهای آینده‌نگر، عمق و دمای سطح آب، مهم‌ترین پیشگوهای محیطی در توزیع آینده تمامی گونه‌‌ها بود. درصد بالاتر زیستگاه‌‌های با شرایط زیست مناسب  برای میگوها نسبت به ماهیان، مشاهده شد. برای تمامی گونه‌‌ها، زیستگاه‌‌های با شرایط زیست مناسب، در آینده کاهش خواهد یافت. خلیج‌‌فارس، سواحل شمال و شرق-غرب استرالیا، و شمال دریای عرب، مناسب‌‌ترین  زیستگاه‌‌ها برای گونه‌‌ها، تحت سناریوهای آینده، خواهند بود. گسترش محدوده توزیع با حرکت به سمت قطبین برای 60 درصد از ماهیان و میگوهای تجاری، از 39.49 تا 2188.35 کیلومتر تا سال 2100، پیش‌‌بینی شد. بر اساس نتایج بدست آمده،  ماهیان و میگوهای تجاری بدلیل تغییرات اقلیمی در آینده، در معرض آسیب‌پذیری بیشتری قرار خواهند داشت.
گزارش پروژه
دانلود
مشخصات پیمانکار
مشخصات همکاران
اهداف طرح
زمانبندی طرح
روش تحقیق و اجرا
اطلاعات جغرافیایی
هزینه های اجرای پروژه
نتایج