چکیده
در این تحقیق به منظور بررسی کیفیت آب دریاچه پشت سد مارون تعداد 5 ایستگاه نمونه برداری در ورودی، خروجی و مخزن پشت سد انتخاب شد. نمونه برداری از ایستگاههای انتخابی از مهر 1399 آغاز و تا شهریور 1400 به صورت ماهانه و در لایه های مختلف (سطحی، 20 متر، 40 متر، 60 مترو 80 متر) دریاچه انجام شد. نتایج نشان می دهد که نتايج نشان داد كه ميانگين اکسیژن محلول، اکسیژن خواهی شیمیایی، نیترات، نیتریت، نیتروژن کل، فسفات، فسفر کل، pH ، قلیائیت ، کل جامدات محلول، دما، هدایت الکتریکی، کل مواد جامد معلق، اکسیژن خواهی بیوشیمایی، شوری، آمونیوم، سختی کل به ترتیب برابر (8.6±0.36)، (1.46±0.8)، (11.56±2.1)، (0.03 ±0.01)، (0.43±2.59)، (0.09±0.11)، (0.07±0.09)، (0.21±8.9)، (14.03±126.8)، (484± 1270.23)، (660.81±1803.94)، (5.93±8.68)، (9.74±26.04)، (0.3±0.93)، (0.01±0.005)، (52.52±489.51) بوده است. لایه بندی حرارتی در فصل تابستان مشاهده شده و اختلاف دما بین سطر تا عمق 60 متر 11 درجه سانتی گراد می باشد. لایه بندی اکسیژن و مواد مغذی در این سد دیده نشد. دامنه تغییرات شاخص WQI در ایستگاه ورودی به دریاچه بین 50 تا 59، در ایستگاههای واقع در دریاچه بین 52 تا 66 و در ایستگاه خروجی بین 50 تا 62 محاسبه گردید. با توجه به نظام طبقه بندی آبها بر اساس اطلاعات به دست آمده از سیستم شاخص کیفیت آب، کیفیت آب دریاچه پشت سد مارون در حد متوسط تا نسبتاً خوب قرار دارد. میانگین سالانه تجزیه‌‌وتحلیل فلزات جیوه، کادمیوم، سرب و ارسنیک در رسوب به ترتیب 0.18، 1.42، 33.2 و 1.14 و در آب مقادیر کمتر از حد مجاز بودند. در مطالعه حاضر به ترتیب 28 جنس از فیتوپلانکتونها و 4 جنس از زئوپلانکتونها شناسایی شد. حداکثر فراوانی فیتوها در فصل پاییز د با میانگین 3113±9784 و در ایستگاه ورودی با میانگین7/506±6870 تعداد در لیتر گزارش شد. فراوانترین گونه های فیتوپلانکتونی شاملScenedesmus sp. ،Navicula salinarium و Navicula directa به ترتیب با درصد فراوانی 75/13، 4/13و 47/9 بودند. حداکثر فراوانی زئوها در فصل پاییز با میانگین ، 1/126±576 و در ایستگاه ورودی با میانگین 4/148±510 فرد در متر مکعب گزارش شد. فراوانترین گونه های زئوپلانکتون ها شامل مرحله کوپه پودیت پاروپایان و گونه Pennila sp به ترتیب با درصد فراوانی 85/ 30و 28/22 بودند. در بین شاخص های اکولوژی تنها شاخص غنا گونه ایی و تنوع اختلاف معنی داری نشان دادند و کمترین آنها در فصل زمستان به ترتیب با میانگین 14/0±56/1 و 07/0±56/1 ثبت شد.