چکیده
هدف از این تحقیق تاثیر غلظت های مختلف آنتی اکسیدان کورکومین بر روی وضعیت تحرک اسپرم، یکپارچگی غشا سلول اسپرم، زنده مانی اسپرم و شاخص های بیوشیمایی مثل ظرفیت آنتی اکسیداسیون کل، آنزیم های آنتی اکسیداسیونی مثل سوپراکسید دیسموتاز، کاتالاز و گلوتاتیون احیا و همین طور بررسی شکست DNAاسپرم و تغییرات ترانسکریپتومی محتویات اسپرم می باشد. نگهداری اسپرم در محیط سرما و انجماد به جهت کاهش دمای محیط باعث می شود تا فعالیت متابولیکی اسپرم کاهش یابد اما از طرفی تشکیل کریستال های یخ سوزنی و گونه های فعال اکسیژن(ROS) در محیط انجماد بالاتر رفته و همین امر باعث بوجود آمدن شرایط اکسیداسیون (تولید رادیکال های آزاد) هم برای اسپرم شود که برای سلول از جهت آسیب به پروتئین ها و چربی های غیر اشباع و دیواره سلولی خطرناک است و موجبات تخریب سلول اسپرم فراهم می آورد. در نگهداری طولانی مدت باید سعی شود شرایط اکسیداسیون کمتر برای سلول بوجود آید که با استفاده از مواد آنتی اکسیداسیون متفاوت می توان به این هدف نزدیک شد. هدف از تحقیق حاضر بررسی افزایش بازماندگی و تحرک اسپرم با مصرف ماده آنتی اکسیدان کورکومین با غلظت های 5،10، 25 و 50 میکرومول بر لیتر پس از انجمادزدایی در اسپرم فیل ماهی می باشد و میزان شاخص های تحرک و زنده مانی اسپرم، یکپارچگی غشا سلول اسپرم، ظرفیت آنتی کل اسپرم،شاخص پر اکسیداسیونی لپیدها، آنزیم های اکسیداسیونی مثل کاتالاز، سوپراکسیددیسموتاز و گلوتاتیون احیا و بررسی شکست DNA اسپرم و تغییرات بیان ژن های نشانگر مورد آزمون قرار گرفت. نتایج نشان داد که همگی تیمارهای کورکومین تاثیر در افزایش تحرک اسپرم و شاخص زنده مانی اسپرم به صورت معنی داری داشته اند(p≤0/05) و یکپارچگی اسپرم تغییری نسبت به تیمار کنترل نداشته است. ظرفیت آنتی اکسیدانت کل در تمامی تیمارهای کورکومین افزایش نشان داد اما افزایش این شاخص در تیمار 10 میکرومول بر لیتر افزایش معنی داری بوده است. شاخص پر اکسیداسیون لپیدها که نشان دهنده شرایط اکسیداسیون چربی می باشد تغییراتی در تیمارهای کورکومین در جهت افزایش نداشت. از بین سه آنزیم های اکسیداسیونی که مورد بررسی قرار گرفتند آنزیم سوپر اکسیددیسموتاز تغییر افزایشی در تیمارهای کورکومین نشان داد اما این تغییرات معنی دار نبودند اما از طرفی آنزیم های کاتالاز و اکسیداسیون احیا افزایش معنی داری در تیمارهای کورکومین به صورت افزایشی با افزایش غلظت کورکومین نشان داد که همگی تیمارها نسبت به هم تغییرات معنی داری نشان دادند(p≤0/05). نتایج بررسی شکست اسپرم حاکی از این بود که تغییرات معنی داری در جهت افزایش شکست اسپرم با افزایش غلظت کورکومین دیده نشد(p≥0/05) و تغییرات بیان ژن hsp70 و hsp90 در سلول های اسپرمی نشان داد که بیان این ژن ها که نشان دهنده شرایط استرسی می باشند؛ رخ نداده است. نتیجه گیری کلی نشان می دهد که استفاده از تیمارهای 5، 10، 25 و 50 کورکومین باعث افزایش تحرک اسپرم، زنده مانی اسپرم، افزایش ظرفیت آنتی اکسیداسیونی کل، افزایش آنزیم های اکسیداسیونی و عدم شکست اسپرم و عدم تغییرات بیان ژن های استرس شده است.