چکیده
در این پروژه اثر سطوح مختلف پروتئین بر کارائی تولید مثلی تیلاپیا در سیستم بیوفلاک مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور 3 جیره با سطح انرژی یکسان و سطوح مختلف پروتئین (44، 38 و 32) فرموله گردید. تعداد 9 مخزن سه تنی با ظرفیت آبگیری 2.8 تن آماده و تجهیز گردید و مواد لازم جهت تشکیل فلاک محاسبه و در آن ریخته شد. تعداد 72 ماهی ماده و 36 ماهی نر با نسبت 2:1 شماره گذاری و بصورت تصادفی در مخازن رهاسازی گردید. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد میانگین وزن نهائی در تیمارهای 32% و 38% بترتیب 350 و356 گرم و فاقد اختلاف معنی داری بود. کمترین میانگین وزن (345 گرم)، در گروه 44% پروتئین به ثبت رسید. بیشترین هماوری مطلق (654) در گروه 32% به ثبت رسید اما اختلاف معنی داری بین هماوری مطلق گروه های 38% و 44% مشاهده نگردید. شاخص توسعه گنادی در گروه 32% (42/4) و در گروه 38% (20/4) فاقد اختلاف معنی دار بود اما این شاخص در گروه 44% با اختلاف معنی داری کمتر (22/3) از سایر گروه ها به ثبت رسید. کمترین فاصله بین دو تخمریزی در گروه 32% برابر با 1/14 روز و در گروه 38%، 6/16 روز بوده است. بیشترین فاصله دو تخمریزی (8/17)، در گروه 44% پروتئین دیده شد. درصد لقاح و درصد هچ فاقد اختلاف معنی دار بین گروه ها بود. بیشترین در صد لقاح (92%) و بیشترین درصد هچ ( 89%) در گروه 32% پروتئین مشاهده گردید. تعداد کل تخم ها به ازای ماهی ماده در گروه 32% ( 12840) و در گروه 38% (12670) فاقد اختلاف معنی دار بود و گروه 44% کمترین (12040) را به خود اختصاص داد. ترکیب شیمیائی فلاک خشک شده از نظر پروتئین، چربی، خاکستر و فیبر فاقد اختلاف معنی دار بین گروه های مختلف بود.