چکیده
هدف از این مطالعه، بررسی اثر کنسرسیوم باکتریایی جدا شده از بافت میگوی وانامی بر شاخصهای بیوشیمیایی همولنف، بیان ژن‌های لیزوزیم و کراستین و یکپارچگی هپاتوپانکراس در میگوی وانامی می‌‌باشد. میگوها با میانگین اولیه 001/0 ± 011/0 گرم با رژیم غذایی حاوی کنسرسیوم باکتریایی تغذیه شدند. میگوها (30 قطعه میگو در هر تانک) در تانک‌‌های پلی‌اتیلن 300 لیتری به مدت 30 روز ذخیره‌‌سازی شدند. بازه زمانی انجام این پروژه تیرماه 1400 تا آذر 1401 بود. فرمولاسیون های مختلف کنسرسیوم پروبیوتیک (تیمار 1 تا 8) استفاده شد. کنسرسیوم باکتریایی در تیمارها شامل: تیمار 1: (Bacillus velezensis (strain NT 8), Bacillus subtilis (strain NT 73), Bacillus safensis, B. velezensis (strain H 331))، تیمار 2: (B. velezensis (strain NT 8), B. subtilis (strain NT 73), B. safensis (strain H 303), B. velezensis (strain H 331), Alteromonas macleodii (strain ST 85), Pseudomonas celery (strain NT 72)))، تیمار 3: (B. velezensis (strain NT 8), B. subtilis (strain NT 73), B. safensis (strain H 303), B. velezensis (strain H 331), Virgibacillus salaries (strain NT 12), Aeromonas media (strain B 1083))، تیمار 4: (B. velezensis (strain NT 8), B. subtilis (strain NT 73), B. safensis (strain H 303), B. velezensis (strain H 331), Vir. salarius (strain NT 12), Ps. celer (strain NT 72) )، تیمار 5: ((B. velezensis (strain NT 8), B. subtilis (strain NT 73), B. safensis (strain H 303), B. velezensis (strain H 331), Vir. salarius (strain NT 12), Alteromonas macleodii (strain ST 85))، تیمار 6: (B. velezensis (strain NT 8), B. subtilis (strain NT 73), B. safensis (strain H 303), B. velezensis (strain H 331), A. media (strain B 1083), Pseudomonas stutzeri (strain NT 107))، تیمار 7: (B. velezensis (strain NT 8), B. subtilis (strain NT 73), B. safensis (strain H 303), B. velezensis (strain H 331), Ps. celer (strain NT 72) (strain B 1083), P. stutzeri (strain NT 107))، تیمار 8: (B. velezensis (strain NT 8), B. subtilis (strain NT 73), B. safensis (strain H 303), B. velezensis (strain H 331), A. media (strain B 1083), Pseudomonas stutzeri (strain NT 107)). تیمارهای 7 و 8 نیز به آب اضافه شدند. تیمار شاهد فاقد کنسرسیوم پروبیوتیکی بود. این پروژه دارای 9 تیمار آزمایشی و سه تکرار بود. در پایان دوره از همولنف و هپاتوپانکراس میگوها نمونه‌‌برداری شد. نتایج نشان داد که میزان گلوکز به جز در تیمار 8 روندی کاهشی داشت به طوری‌‌که در تیمارهای 4 و 5 کمترین میزان گلوکز مشاهده شد (05/0 > P). میزان تری گلیسیرید در تیمارهای 3، 4، 5، 7 و 8 کاهش معنیداری داشت (P < 0.05). میزان کلسترول در تیمارهای 4 تا 8، نسبت به تیمار شاهد کاهش معنیداری داشت (P < 0.05). تفاوت معنیدار در میزان پروتئین همولنف و تعداد سلول‌‌های ترشحی هپاتوپانکراس میان تیمارها مشاهده نشد (P > 0.05). تیمار 5 کمترین میزان آلبومین در مقایسه با سایر تیمارها داشت. به‌علاوه، میزان آلبومین در تیمارهای 4، 7 و 8 کاهش معنیداری نسبت به تیمار شاهد داشت (P < 0.05). تعداد کل هموسیت‌‌ها و سلول‌‌های گرانولار بزرگ در تیمارهای 2 تا 6 افزایش معنیداری نسبت به تیمار شاهد داشت (P < 0.05). به‌علاوه بیشترین میزان سلول‌‌های هیالینی و نیمه گراولار در تیمار 4 مشاهده شد (P < 0.05). افزایش معنیدار در بیان ژن لیزوزیم در تمام تیمارهای پروبیوتیکی نسبت به تیمار شاهد وجود داشت (P < 0.001). همچنین افزایش معنیدار در بیان ژن کراستین در تیمارهای 2، 3، 5، 7 و 8 مشاهده شد (P < 0.001). نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که کنسرسیوم پروبیوتیکی اثر مثبت و سودمند بر شاخصهای اندازه‌گیری شده در این مطالعه داشت. براساس نتایج به دست آمده، تیمارهای 5 و 6 بهترین تیمار پروبیوتیکی بود. لذا این کنسرسیوم می تواند به طور موثر در مزارع پرورش میگو برای تقویت سیستم ایمنی میگوی وانامی مورد استفاده قرار گیرد.