چکیده
با توجه به توسعه پرورش متراکم میگو، یکی از اصلی‌ترین نگرانی‌ها که منجر به بروز تلفات و زیان‌های اقتصادی می‌شوند شیوع بیماری در مزارع می‌باشد. استفاده از پروبیوتیک‌ها از طریق كاهش ضريب تبديل غذايي (FCR) و افزايش میزان رشد و بازماندگي تاثير مستقيم بر سود خالص در فعاليت تولید میگوی پرورشی خواهند داشت. این مطالعه به منظور ارزیابی کنسرسیوم پروبیوتیک بومی بر روی رشد و بازماندگی و همچنین FCR صورت گرفت. بدین منظور آزمايشات اين تحقيق با استفاده از 27 عدد تانک پلي اتيلن 300 ليتري در ۸ کنسرسیوم پروبیوتیک (۸ تیمار) و شاهد (تیمار ۹) و 3 تکرار در بخش آبزي‌پروري پژوهشکده اکولوژي خليج فارس و درياي عمان و در تانک‌هاي ۳۰۰ لیتری در فضاي سرپوشيده و به مدت ۶۰ روز انجام گرفت. نتایج حاصل از زیست سنجی نشان داد که میانگین وزن میگو در تیمارهای آزمایشی کنسرسیوم پروبیوتیک در روز ۱۵ پس از ذخیره سازی و پایان دوره آزمایش در تیمارهای ۲ و ۵ به ترتیب ۸۸/۴ و ۸۷/۴ گرم نسبت به سایر تیمارها و شاهد (۲۷/۴ گرم) اختلاف معنی‌داری را نشان داده است (p<0.05). همچنین میانگین طول نهایی میگو وانامی در تیمارهای آزمایشی کنسرسیوم پروبیوتیک در تیمار ۵ (۳۲/۹ سانتی‌متر) نسبت به سایر تیمارها و شاهد (۵۴/۸ سانتی‌متر) اختلاف معنی‌دار داشته است (p<0.05). نتایج بدست آمده نشان داد که درصد بازماندگی میگوی وانامی در تیمارهای آزمایشی کنسرسیوم پروبیوتیک در تیمارهای ۲، 5 و ۷ به ترتیب برابر با ۷۱، ۶۷ و ۶۹ درصد نسبت به سایر تیمارها و شاهد (۶۴٪) اختلاف معنی‌داری را نشان داده است (p<0.05) که بیانگر تاثیر مثبت کنسرسیوم پروبیوتیکی بر میزان بازماندگی میگو دارد. همچنین میزان ضريب تبديل غذايی (FCR) طی دوره پرورش میگوی وانامی در تیمارهای آزمایشی کنسرسیوم پروبیوتیک نشان داده که این میزان در تیمارهای ۸ و ۹ (۰۸/۱ و ۱۰/۱) نیز نسبت به سایر تیمارها (۹۹/۰-۹۰/۰) بیشتر بوده است. نتایج به خوبی نشان داده است که ميگوهاي وانامي تيمار شده با کنسرسيوم پروبيوتيک رشد و بازماندگي بهتر، ضريب تبديل غذاي پايين‌تر نسبت به تیمار شاهد دارا بوده است.