چکیده
درخت فیلوژنی رسم شده با استفاده از توالی ژن های (ITS= Internal transcribed spacer) از نمونه های شناخته شدۀ ساپرولگنیای جهان، نشان دهندۀ قرابت ژنتیکی بالای ایزوله های ساپرولگنیا سالمونیس در مطالعۀ حاضر (KMG1 و KMG2) با نمونه های ساپرولگنیا سالمونیس از کشورهای چین، ژاپن و آرژانتین بود. همچنین، ایزولۀ ساپرولگنیا پارازیتیکا در این مطالعه (KMG3) با ایزوله های ساپرولگنیا پارازیتیکا از کشورهای بریتانیا، کرۀ جنوبی، جزایر فالکلند و ژاپن قرابت ژنتیکی نزدیکی داشتند. نتایج این آزمایش نشان داد که جدایه های مذکور از سرعت رشد یکسان در 10 و 18 درجه سانتی‌گراد برخوردار بودند و توانائی رشد در 30 درجه سانتی‌گراد را نداشتند. نتایج حاصل از آنالیز شیمیایی عصارۀ برگ گیاه آقطی: عمده ترین ترکیبات شامل مونوفتالات (17/66%)، اسیدهای چرب (47/26%)، فیتول (25/4%) و استیک اسید (11/2%) بود که مجموعاً این ترکیبات 99% درصد از ترکیب های شیمیایی موجود در عصاره را تشکیل میدادند. نتایج حاصل از آنالیز شیمیایی عصارۀ پوست گیاه کیوی: محتوای کلی فنولی Gallic acid (GAE)/g DW 162 و محتوای کلی فلاونوئیدی Quercetin (QE)/g DW 31/2 و مواد معدنی مانند کلسیم (ppm370)، سدیم ( ppm 55/32) و منیزیم (84/65 ppm) بود. در مقایسه با گروه کنترل، گیاه آقطی رشد ساپرولگنیا را به طور وابسته دوزی مهار نمود (p ≤ 0.05). هنگامی که غلظت عصاره گیاه آقطی در محیط کشت به 5 درصد رسید هیچ رشدی از قارچ مذکور مشاهده نشد درحالی‌که عصاره گیاه کیوی در غلظت 10 درصدی باعث مهار ناقص رشد ساپرولگنیا گردید. بنابراین، اثرات ضد قارچی عصاره گیاه آقطی در مهار رشد ساپرولگنیا پارازیتیکا قوی تر از عصاره گیاه کیوی بود (p ≤ 0.05).