چکیده
پرورش میگو در استان هرمزگان یکی از اصلی ترین فعالیت های آبزی پروری در این استان بوده و موجب اشتغال و ارز آوری زیادی در مناطق لم یزرع را فراهم می آورد.در سال 1398 گزارشاتی مبنی بر بروز تلفات و کاهش بازماندگی در مزارع پرورش میگوی پا سفید، بخصوص در تیاب شمالی ارسال شد که در چندین نوبت محققین پژوهشکده اکولوژی خلیج فارس و دریای عمان و پژوهشکده میگوی کشور جهت بررسی عوامل مختلف تلفات و مرگ ومیر در منطقه حضور یافتند. با توجه به عدم گزارشاتی مبنی بر بروز احتمالی بیماری های مهم ویروسی در منطقه از سوی اداره کل دامپزشکی استان با توجه به بررسی های صورت گرفته مشخص شد که میزان ذخیره سازی بالا و افزایش دما اصلی ترین دلیل بروز استرس در میگوها و مستعد شدن به بیماریهای احتمالی بوده است . در این بررسی نمونه های پلانکتونی و باکتریایی در چندین نوبت مورد بررسی قرار گرفت و شرایط فیزیکو شیمیایی آب استخرها و کانال های آبرسان و زهکش مورد سنجش قرار گرفت. بررسی ها نشان داد که مهمترین عوامل استرس زا و تلفات در این خصوص شامل تراکم بالای ذخیره سازی ، افزایش و تداوم گرما ، افزایش زیاد بار آلی استخرها بدلیل غذای بی کیفیت و یا تلفات حین دوره و حضور جلبک های سبز- آبی در منطقه بوده است. البته این نکته نیز قابل ذکر است که عوامل استرس زای نامبرده باعث بروز استرس زیادی به میگوها شده که تداوم این روند می تواند باعث آشکار شدن و بروز برخی بیماری های ویروسی مانند لکه سفید از حالت نهفته و با میزان اندک در میگوها باشد که می بایست از طرف سازمان متولی و ذیصلاح مورد بررسی قرار گیرد .