چکیده
بيماري لكه سفيد يكي از مهلك‌ترين بيماري‌های ویروسی میگو است كه موجب تلفات سنگینی در کلیه میگوهای خانواده پنائیده میشود. اکثر بی‌مهرگان فاقد سیستم ایمنی اکتسابی می‌باشند و دفاع آن‌ها ناشی از سیستم ایمنی ذاتی است که به‌صورت سلولار و همورال می‌باشد ولی وجود یک سیستم شبه ایمنی علیه ویروس لکه سفید در میگو تشخیص داده‌شده است. در این تحقیق کنترل و پیشگیری از بیماری لکه‌‌سفید میگو با استفاده از جلبک گراسیلاریا کورتیکاتا (Gracilaria corticata)، بررسی و مورد مطالعه قرارگرفت. تعداد 300 قطعه میگوی پیش مولد وانامی در 4 تیمار با عصاره جلبک و بدون عصاره به مدت 14 روز تغذیه شدند و درپایان روز چهاردهم نیمی از میگوها با ویروس لکه سفید مواجهه داده شدند. پس از روز چهاردهم طی روزهای 0، 3، 9، 18 و 25 از همولنف میگوهای زنده مانده نمونه گیری و میزان بازماندگی و فاکتورهای ایمنی میگوها بررسی گردید. بر اساس نتایج میگوهای تغذیه‌شده با عصاره جلبک در مواجهه با ویروس لکه سفید در مقایسه با میگوهای تغذیه‌شده با غذای تجاری بدون عصاره در مواجهه با ویروس به‌طور معنی‌داری (05/0P<) از بقا بیشتری برخوردار بودند (b5/0±5/22 ). افزایش فاکتورهای ایمنی در روزهای آزمایش از روز اول تا روز 25 مشاهده و بیشترین میزان فاکتورهای ایمنی THC، TPP، SOD، POD و PO در تیمار T1 در روز 25 آزمایش مشاهده شد. این وضعیت برای تیمار T2 نیز صادق بوده ولی میزان آن به نسبت تیمار T1 کمتر و با هم اختلاف معنی‌دار داشتند (05/0P<). برای تیمارهای T3 و T4 نیز افزایش معنی‌دار فاکتورهای ایمنی در روزهای آزمایش دیده شده و اختلاف معنی‌دار (05/0P<) وجود داشت و بیشترین میزان در روز 25 مشاهده میشود. با توجه به سازوکار جلبک در تحریک سیستم ایمنی و یا محافظت میگو در برابر ویروس لکه سفید به نظر می رسد بایستی در طول دوره پرورش از مکمل جلبک در جیره غذایی استفاده نمود چرا که با توجه به مکانیسم پوشانندگی گیرنده ها توسط جلبک کم شدن ترکیبات جلبک خطر ورود ویروس به سلول‌های میگو وبروز بیماری را محتمل خواهد ساخت.