چكيده
به‌دلیل شوری بالای آب، تا كنون از منابع آبي در جنوب و جنوب شرقی استان فارس بهره‌گيري آبزی‌‌پروری نشده است. از آن‌جاکه این رودخانه‌ها اکوسیستم‌هایی با انواع گوناگونی از زیندگان اند، احتمال وجود گونه‌های بومی آب‌زی که توان آبزی‌‌پروری در این آب‌ها را داشته باشند وجود دارد. یافتن موجود مناسب می‌تواند به افزایش بهره‌گیری خردمندانه از این منبع طبیعی، افزایش تولید و اشتغال در منطقه کمک کند. با این حال لازم است پیش از هر بهره‌برداری عوامل مختلف محیطی بررسی شود تا ضمن یافتن توانمندی‌های محل بتوان تخمینی از تاثیر آن بر محیط‌زیست به‌دست آورد. در اين پروژه رودخانه‌ي شور دهرم در جنوب استان فارس پژوهش شد. ويژگي‌هاي هيدرولوژيايي و فيزيوگرافي، تركيب شيميايي آب و ترکیب جمعیت‌های آب‌زيان ماهانه در طول يك سال در سه ایستگاه سنجيده شد. شوری، کل‌موادجامدمحلول و هدایت الکتریکی آب از ایستگاه 1 تا 3 افزایش یافت و به‌ترتیب از g/L 6/6، g/L 3/14 و µs/cm 12800 به g/L 5/13، g/L 7/17 و µs/cm 16500رسید. اکسیژن محلول و درصد اشباع اکسیژن ایستگاه 3 از ایستگاه 1 و 2 بالاتر و در ماه‌های پاییز و زمستان بیشتر از بهار و تابستان بود. برای یون نیتریت در زمستان کم‌ترین (mg/L 006/0) و در بهار بیشترین (mg/L 013/0) اندازه دیده شد. یون نیترات در ایستگاه 3 کم‌ترین اندازه (mg/L 43/0) را داشت اما تفاوتی میان فصل‌ها دیده نشد. یون آمونیوم تفاوتی میان ایستگاه‌ها و فصل‌های مختلف نداشت. میان یون فسفات (mg/L 13/0 تا mg/L 17/0)در ایستگاه‌‌های تفاوتی دیده نشد و بیشترین غلظت آن (mg/L 29/0) در خرداد بود. پنج گونه ماهی در این منطقه شناسایی شد که همگی پذیرش خوراکی گستردهی میان مردم دارند. برخی از این گونه‌ها در مطالعات دیگر جزو گروه خوراکی و برخی زینتی دانسته شده اند. رشد بسیار گسترده جلبکها در بیشتر نقاط رودخانه نشان‌دهنده مناسب‌بودن این شرایط برای پرورش جلبکها است. اهمیت جلبکها در تهیهی خوراک دام و انسان اکنون در صنعت آبزی‌‌پروری به‌خوبی شناخته شده است.