چکیده
ناحيه ساحلي محل پيوند آب و خشكي و فصل مشترك عملكرد دو اكوسيستم با خصوصيات مجزا از يكديگر است. محيط زيست ساحلي يك سيستم تكامل يافته طبيعي و در برگيرنده پيچيده ترين و در عين حال غنيترين اكوسيستمهاي مولد برروي كره زمين ميباشد. كه اين ناحيه، منطقهاي انتقالي و به شدت آسيب پذير است و از آنجا كه پذيرنده آلايندههاي خشكي و دريا ميباشد، از تجمع آلايندهها در معرض تهديد دائمي قرار دارد. آلودگي درياها و تاثير فعاليتهاي خشكي كه ماحاصل پيامد توسعه اقتصادي- اجتماعي در خط ساحلي و حوضههاي آبريز آن ميباشد، از مهمترين مسائل در اغلب مناطق دنياست كه به طور مستقيم زيستگاههاي ساحلي را تحت تاثير قرار ميدهد. از آنجا كه پارامترهاي انتخاب مناطق حساس دريايي با ضوابط ارائه شده از سوي IUCN براي ذخيرهگاهها يا مناطق حفاظت شده مطابقت دارد، لذا وجود منابع حساس Vlnerable Marine Resources ميتواند به عنوان مهمترين پارامتر ايجاد يك منطقه حفاظت شده يا حساس نيز تلقي گردد. در مجموع، مناطق حساس دريايي كه ميتوانند در سواحل آبهاي داخلي، آبهاي سرزميني، منطقه انحصاري و اقتصادي و آبهاي آزاد شناسايي و انتخاب گردند، نواحي هستند كه واجد منابع حساس ساحلي و دريايي و يا وابسته به دريا بوده و اين حساسيت به واسطه تنوع زيستي، غناي جمعيت جانداران، وجودگونههاي در معرض خطر، گونههاي در حال انقراض، گونههاي آسيب پذير، گونههاي كمياب، واقع شدن اجتماعات حياتي در آستانه تحمل اكولوژيك، حساسيت به آلايندهها، كندي ترميم زيست محيطي آسيبهاي وارده و مشكلات ناشي از پاكسازي آلايندههاي محيطي ايجاد ميگردد. بر اساس تحقيقات انجام شده در ايران در مورد شناسايي مناطق و منابع حساس ، اين مناطق و منابع به دو گروه متمايز به صورت ذير تفكيك ميگردد: 1-گروه منابع حساس زيستي: شامل جنگلهاي مانگرو، آبسنگهاي مرجاني، لاك پشتان دريايي، پرندگان آبزي، گياهان دريايي و پستانداران دريايي، 2-گروه منابع حساس فيزيكي: شامل ساختمان فيزيكي سواحل در زير بخشهاي سواحل گلي، ماسهاي، سنگي و اشكال هيدرولوژيك كرانه در گروههاي آبشناختي، مصب، خور و خليج كوچك.