چکیده
هدف از این مطالعه، آسیب شناسی میگوهای تغذیه شده با جلبک گراسیلاریا کورتیکاتا Gracilaria corticata و مخمر ساکارومایسیس سروزیه Saccharomyces cervisiae در مقایسه با میگوهای تغذیه شده بدون جلبک و مخمر در مواجهه با ویروس لکه سفید در میگوی وانامی بود. 1200 میگو با وزن 1.02±10 گرم جمع آوری و به سه گروه تقسیم گردید. گروه اول یا گروه کنترل (T1) با غذای تجاری تغذیه شدند، گروه دوم با مخمر ساکارومایسیس سروزیه (2 گرم /کیلو غذا)(T2) ، گروه سوم با جلبک گراسیلاریا کورتیکاتا(2 گرم پودر جلبک/ کیلوغذا) (T3) به مدت 10روز تغذیه و سپس با ویروس لکه سفید مواجهه شدند. نمونه ها در محلول دیویدسون تثبیت گردید و پس از انجام مراحل استاندارد بافت شناسی مقاطع 5 میکرونی تهیه و در نهایت برش ها با روش هماتوکسیلین – فلوکسین ائوزین رنگ آمیزی و در زیر میکروسکوپ نوری مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج آزمایش نشان داد که بعد از 25 روز در تیمار T3 میزان بقا 0.5±22.5%، در تیمار T2 بقا برابر1.05±15% و در تیمار T1میزان بقا 0.0% گزارش گردید. بیشترین میزان بقا در تیمار T3 در انتهای دوره آزمایش دیده و گزارش گردید. بر اساس نتایج بدست آمده از مطالعات هیستوپاتولوژی در نمونه های تغذیه شده با جلبک و مواجهه شده با ویروس لکه سفید و کنترل مثبت گنجیدگی های درون سلولی در سلول های هپاتوپانکراس ، بافت اپی تلیوم روده، معده و آبشش مشاهده گردید.در بحث کلی به نظر میرسد میگوهای تغذیه شده با مخمر ساکارومایسیس سروزیه و جلبک گراسیلاریا کورتیکاتا موجب ارتقا سیستم ایمنی میگو و محافظت میگو در برابر بیماری لکه سفید می¬گردد.