چکیده
این مطالعه با هدف تاثیر پسابهای مزارع پرورش ماهی بر جوامع پلانکتونی رودخانه گرگر انجام شد. این پژوهش در هفت ایستگاه از بهمن تا دی ماه 94-1393، در شاخه گرگر، رودخانه کارون و پساب های مزارع پرورشی مورد بررسی قرار گرفت. فراوان ترین رده فیتوپلانکتونی، باسیلاریوفیسه بوده، که غالب ترین آن جنس سیکلوتلا است. حضور فراوان رده سیانوفیسه در تابستان مشخصه بالا بودن بار مواد آلی رودخانه گرگراست و رابطه تنوع فیتوپلانکتونی و آلودگی رودخانه گرگر، بیان کننده وضعیت نيمه آلوده اين رودخانه می باشد. ارزیابی شاخص پالمر، نشان می دهدکه به جزء ایستگاه یک، سایر ایستگاهها دارای شاخصه آلودگی آلی می باشند. شاخص ساپروبی همه ایستگاهها، نیز وجود آلودگی متوسطی با منشاء مواد آلی را نشان می دهد. بین شاخص ساپروبی و فاکتورهای فیزیکی وشیمیایی آب رودخانه گرگر همبستگی معنی داری وجود ندارد. نتایج کلی نشان داد که ایستگاه یک در بالادست و قبل از انشعاب کارون به دو شاخه، از جنبه شاخص های زیستی فاقد آلودگی می باشد، اما با عبور آب شاخه گرگر از شهر شوشتر (ایستگاه دو)، شاخص های زیستی بیانگر آلودگی متوسط می باشند. به دلیل اینکه منبع آلوده کننده ایستگاه دو، موادآلی شهر شوشتراست و شباهت ایستگاه دو و هفت ازجنبه آلودگی، مشخص کننده این واقعیت است که پسابهای پرورش ماهی آلودگی آب را افزایش نداده اند.