چکیده
با توجه به اهمیت مدیریت کیفیت آب در مزارع پرورش میگو، این پروژه در طی یک دوره پرورش شش ماهه (از نیمه دوم خرداد الی 15 آذر1393) در سه مزرعه(در هر مزرعه سه استخر)پرورش میگوی پاسفید غربی در منطقه تیاب شمالی واقع درشهرستان میناب استان هرمزگان مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج آنالیزخوشه ای نشان داد‌که کیفیت آب در مزارع مورد مطالعه باهم متفاوت بوده است. بر اساس نتایج آنالیز مولفه ها،pH نسبت به سایر عوامل مورد بررسی، بهعنوان یک عامل قوی در نوسانات کلروفیل a نقش داشته است. دراین مطالعه دمای آب، اکسیژن محلول، شوری ، شفافیت و کلروفیل a ، خارج از دامنه مطلوب ارایه شده برای پرورش میگوی وانامی بوده است. بالا بودن دمای آب استخرهای پرورش میگو بهعنوان یک فاکتور محدودکننده و منفی در جهت افزایش میزان تولید میگو عمل مینماید. تغییرات pH اندازهگیری شده در این تحقیق در وضعیت آیده آل خود قرار داشته و به نظرمیرسد در حال حاضر بهعنوان یک عامل استرس زا و محدود کننده برای رشد میگو محسوب نمی‌گردد. میزان شوری آب استخرهای پرورش میگودرزمان مورد بررسی برای پرورش میگوی وانامی درمنطقه مورد مطالعه نامطلوب و در تمامی زمانها مقدارآن خارج از دامنه ایده‌آل بوده است. بنظرمیرسد که تغییرات شوری در مزارع پرورش میگوی منطقه تیاب بهعنوان یکی از عوامل استرسزا در پایین بودن میزان تولید نقش بسزایی را ایفا مینماید. در اکثر زمان ها تغییرات مربوط به اکسیژن محلول در صبح(قبل از طلوع آفتاب) افت شدیدی را ازخود نشان داده و بمراتب بیشتر از دامنه مطلوب ارایه شده برای پرورش میگوی وانامی بوده است. از سویی، نتایج نشان داد که بیشینه میزان‌اکسیژن محلول اندازهگیری شده در برخی از زمانهای نمونه‌برداری هنگام بعدازظهر نسبتاً بالا بوده است. با توجه به افزایش رشد میگو و میزان غذادهی طی دوره پرورش، درصد میزان مواد آلی‌کل از ابتدا تا انتهای دوره پرورش در‌کف استخرها از یک روند صعودی معنی داری برخوردار بوده است. در مدیریت تغذیه میگو پیشنهاد میگردد، بر اساس تغییرات مربوط به برخی از پارامترهای کیفیت آب استخرها ) مانند شفافیت، اکسیژن محلول، pH و شوری( میزان غذای موردنیاز میگو در هر وعده تغییر یابد. استفاده از غذای دستی میتواند سبب‌‌کاهش کیفیت آب استخرها و بالا رفتن غلظت آلایندهها در پسابهای خروجی‌گردد. لذا در مورد عدم استفاده از این غذا بایستی اقدامات لازم بعمل آید. افزایش صحیح میزان تعویض‌آب جهت کاهش اثرات درجه حرارت و درصورت توجیه اقتصادی، کاهش شوری از طریق استفاده ازآب شیرین می تواند به طور عمده باعث کاهش استرس و افزایش تولید میگو در واحد سطح گردد. در صورت عدم اجرای صحیح عوامل مدیریتی از افزایش تراکم میگو در واحد سطح جلوگیری‌گردد . در غیر این صورت افزایش غلظت برخی از آلایندههای موجود در پساب خروجی می تواند مشکلاتی را در آینده برای محیطزیست ساحلی بوجود آورد.