چکیده
فعالیت پرورش ماهی در قفس طی دو دهه گذشته به عنوان یکی از ظرفیتهای توسعه آبزی پروری کشور مطرح بوده است. با توجه به شرایط عمومی و اقلیمی کشور و وجود برخی امکانات زیر بنایی طبیعی و انسان ساخت، همچنان به عنوان یکی از نقاط بکر توسعه مطرح است و توسعه این فعالیت، بدون شک باعث افزایش ثروت ملی و ایجاد اشتغال می گردد. پرورش آبزیان در قفس مانند سایر سیستم های پرورش آبزیان، مواد زاید تولید می کنند و با اشغال فضا باعث بروز اشکال و ممانعت در مسیر تردد کشتیرانی و دریانوردی می شود. همچنین موجب تغییر جریانات محلی و افزایش سرعت ته نشینی مواد در محل شود. همراه با پرورش متراکم در قفس، غذای خرد نشده و مدفوع وارد محیط می شود و این مواد تولید اولیه را تحریک می کنند و روی کیفیت آب اثر نامطلوب می گذارند. بنابراین درک و توانایی تعیین میزان پیامدهای پرورش ابزیان در قفس و تهیه دستورالعمل های بهره برداری با رعایت اصول زیست محیطی مهم است. ضوابط و معیارهای زیست محیطی پرورش در قفس به منظور توسعه پایدار و افزایش تولید با کمترین صدمات محیطی، انتقال دانش زیست محیطی و بومی سازی فن آوری قفس های پرورش ماهی درراستای اهداف امنیت غذایی و توسعه آبزی پروری دریایی، در سطح بهره برداران تدوین شده است. بر اساس یافته های پروژه، می توان اعلام نمود که با توجه به مراحل گردش کاری بازنگری گزارشهای ارزیابی زیست محیطی، مهمترین معیار های مدیریت زیست محیطی و برنامه های کاهش اثرات سوء و مهم در قفسهای دریایی در هفت گروه می بایست مورد بررسی و ارزیابی قرار گیرد که عبارتند از : ارزیابی پیامدهای زیست محیطی آبزی پروری، تدوین ضوابط و معیارهای زیست محیطی پرورش ماهی درقفس، مسائل اجتماعی و زیست محیطی پرورش در قفس، آلودگی ها و خطرات ایجاد شده در فاز بهره برداري، مسایل و چالش های توسعه پرورش در قفس، ارزیابی پیامدهای زیست محیطی در قفسهای ماهیان پرورشی، و ارزیابی اثرات روی رسوبات.