چکیده
یکی از گونههای آبزی منحصربفرد و مهم تالابانزلی، صدفآنودنت با نام علمیAnodonta cygnea میباشد. این صدف بومی تالاب انزلی و رودخانه های ورودی آن و مهمترین دوکفهای این سیستم آبی است که در سالیان اخیر به دلایل مختلف جمعیت آن بشدت کاهش یافته است. تالابانزلی اکوسیستم ویژهای برای پرورش و رشد انواع آبزیان در حاشیه جنوبی دریایخزر بوده است. از سویی، جایگاه ویژه نرمتنان در ارتباط با استفاده سایر موجودات از آنها و کاربردهای صنعتی طبی و نقش پالایشی آب سبب ضرورت بر انجام بررسی رژیم غذایی صدف آنودنت در تالابانزلی گردید. از ۱۴ ایستگاه مورد بررسی فقط از ۹ ایستگاه که شامل ایستگاههای ورودی تالاب غرب، بهمبر، شیجان، سوسرروگاه، آبکنار، ماهروزه، کرکان، سیاهکشیم و در نهایت هندخاله بودند، صدفآنودنت صید گردید. بیشترین درصد فراوانی و پراکنش در فصول مختلف بترتیب متعلق به ایستگاههای ورودی تالاب غرب، بهمبر، شیجان و سوسرروگاه و بالاترین میانگین سنی در فصول بهار متعلق به ایستگاه بهمبر (7 ساله ها)، تابستان مربوط به ایستگاه ماهروزه (۸ سالهها)، پائیز متعلق به ایستگاه سوسرروگاه (۷ ساله ها) و در نهایت زمستان مربوط به ایستگاه شیجان (8 ساله ها) تعیین گردید. در بررسی آزمایشگاهی از دستگاه گوارش صدف آنودنت تالاب انزلی از ایستگاههای مختلف شناسایی فیتوپلانکتون ها و زئوپلانکتون ها در حد جنس شناسایی شدند. به طورکلی، میتوان گفت صدفآنودنت در طول سال از شاخههای فیتوپلانکتونی Chlorophyta و Bacillariophyta بیش از سایر شاخهها تغذیه نموده است که بیشترین جنسهای فیتوپلانکتونی مورد استفاده از شاخه جلبکهای سبز Scenedesmus ، Chlorella و Pandorina از شاخه جلبکهای باسیلاریوفیتا Cyclotella ، Cymbella و Navicula بودند. تغذیه از زئوپلانکتونها به مقدار اندک و آن هم از شاخه Amoebozoa جنسهایی نظیر Arcella و Amoeba ، از شاخه Chordata ، جنس Ciliata و در نهایت از شاخه Rotifera جنسهایی نظیر Brachionus ، Asplanchna و Rotaria شناساییگردیدند. براساس شناسایی جنس بستر میتوان گفت جنس بستر مناسب از نوع ماسه ای با مقداری گل میباشد که دامنه تغییرات سیلت-رس در ایستگاه ها از 2/3±8/80 الی 2/2±64/97 درصد متغیر میباشد. در بررسی رژیمغذایی صدف آنودنت مشخص شد از آنجایی که صدفهای فوق از طریق فیلتراسیون اقدام به تغذیه مینمایند (گزینشغیرانتخابی)، از اینرو با توجه به سنین مختلف و فراوانی در محیط زندگی در وهله اول (بیش از ۹۰ درصد) شاخههای فیتوپلانکتونی ریز جثه از ابعاد 20-5 میکرون (شاخههایی نظیر کلروفیتا ، باسیلاریوفیتا و سیانوفیتا) و در مرحله بعد (حدود 10 درصد) از زئوپلانکتونهای ریز جثه از سایز 30-5 میکرون (شاخههایی نظیر مژکداران، ریشهپایان، روتیفرها، راسته کلادوسرا و همچنین مواد دیتریتی که در این ابعاد میباشند) را مورد مصرف قرار میدهند.