چکیده
سنبل آبي Eichhornia crassipes در لیست IUCN جزء 100 گونه مهاجم و هشتمين گياه مشكل ساز دنیا معرفی شده است.سنبل آبی گیاهی آبزی است که با پوشاندن سطح آب بندها وکانالها در تامین و انتقال آب کشاورزی اختلال ایجاد مینماید. از ویژگیهای این گیاه نرخ رشد سریع، قابلیت انتشار وسیع و تحمل بالای شرایط سخت محیطی است. این علفهرز در سالهای اخیر در استان گیلان شیوع پیدا کرده است. بدلیل وجود ترکیبات سمی در این گیاه کمتر موجود زندهای قادر به تغذیه از آن میباشد . روشهاي مختلفي به منظور مديريت اين گياه مهاجم در دنيا وجود دارد،که شامل روشهای مکانیکی، شیمیایی و کنترل بیولوژیکی میباشد.شناسایی فون حشرات و تعیین گونههای حشرات تغذیه کننده از این علفهرز از راهکارهای توسعه مدیریت کنترل بیو لوژیک گیاه مهاجم سنبل آبی میباشد. تعیین گونه های حشرات خسارتزا از الویتهای مدیریت کنترل بیولوژیک گیاه مهاجم سنبل آبی میباشد. مطالعه روی گونههای بومی حشرات بعنوان گزینه اول و وارد کردن و استقرار گونههای شکارگر غیربومی با رعایت کلیه قوانین قرنطینهای و زیست محیطی بعنوان گزینه ثانویه کنترل بیولوژیک مد نظر میباشد. در این پروژه تحقیقاتی فون حشرات موجود در پوشش گیاه مهاجم سنبل آبی تالاب ها و آببندهای استان بررسی شد و بر اساس نتایج بررسیها ی انجام شده در شرایط طبیعی گونههای حشرات خسارت زا به گیاه مهاجم شناسایی نشد ولی آلودهسازی علفهرز به لاروهای پروانه برگخوار پاییزی Hyphantria cunea (Drury) (Fall webworm) نتایج مثبت به همراه داشت در آلوده سازی سنبل آبی به لاروهای پروانه برگخوار در شرایط آزمایشگاهی ،شرایط گلدانی فضای آزاد و مزوکزوم ایزوله(حوضچههای پرورشی) علی رغم تغذیه و خسارت قابل توجه به میزبان، لاروها نتوانستند به شفیره تبدیل شوند و قبل از شفیرگی تلف شده و سیکل زندگی خود را تکمیل نمی کردند. تغذیه لاروهای پروانه سفید از سنبل آبی میتواند بعنوان عامل کنترل بیولوژیک علف هرز مهاجم و متعاقباً تکمیل نشدن سیکل زندگی حشره روی میزبان نیز یک عامل محدود کننده تکثیر آفت محسوب میگردد. همپوشانی دو فاکتور ذکر شده می تواند درتدوین یک برنامه مشترک مدیریت تلفیقی کنترل سنبل آبی و پروانه سفید برگخوار پاییزی مورد استفاده قرار گیرد.