چکیده
مطالعه حاضر در راستای ارتقای شاخصهای رشد، افزایش مطلوبیت غذا، بهبود کیفی جیرههای غذایی، ترکیب لاشه بچه ماهیان، شاخصهای خونی- بیوشیمیایی، آنزیمهای کبدی و سيستم ايمني به منظور بهینه سازی و تولید غذای ماهی آزاد دریای خزر (Salmo caspius) در شش فاز مطالعاتی طراحی و اجرا گردید. فاز اول: به منظور بررسی اثرات سطوح مختلف پروتئين جيره (35، 40، 45، 50 و 55 درصد) بر میزان رشد، ترکیب بدن و قابلیت هضم بچه ماهی آزاد دریای خزر (Salmo caspius) آزمايشی در قالب طرح كاملاً تصادفي طراحی و اجرا گردید. تعداد 225 عدد بچه ماهی با میانگین وزن 45/0 ± 85/4 گرم در 15 مخزن فایبرگلاس 250 لیتری (15 عدد در هر مخزن) با 3 تكرار در هر تیمار به مدت 63 روز تغذیه شدند. وزن نهایی، شاخص نرخ رشد ویژه، نسبت بازده پروتئین و ضریب چاقی ماهيان تغذیه شده با جیره پروتئين 40 درصد، به‌طور معنیداري از ماهيان تغذیه شده با جيره محتوی 35 و 55 درصد پروتئین بالاتر بود (05/0 p<). با افزایش پروتئين در جیره غذایی ماهیان به میزان بیش از 45 درصد، ضریب تبدیل غذایی به طور معنیداري افزایش يافت (05/0 p<). نتایج بيانگر تاثير معنيدار سطوح مختلف پروتئين جيره بر مقادير پروتئين، چربي و رطوبت لاشه بود. متوسط لایزوزیم ماهیان تغذیه شده با جیره محتوی 55 درصد پروتئین بطور معنیداری بالاتر از ماهیان تغذیه شده با جیره محتوی 35 درصد بود (05/0 p<). تفاوت معنیداري در مقادير متوسط قابلیت هضم ظاهری پروتئین و انرژی خام لاشه در بین تيمارهاي مختلف مشاهده نشد (05/0 p>)، به جز ماهیان تغذیه شده با جیره حاوی 35 درصد پروتئين که به طور معنیداري پایئنتر از سایر تیمارها بود. نتايج حاصل نشان داد، کاهش درصد پروتئین جیره در نتیجه کاهش میزان پودر ماهی موجب كاهش قابليت هضم پروتئين و انرژي شد. بنابراین، میزان بالاتر از 40 درصد و پایینتر از 45 درصد پروتئین در جیره بچه ماهی آزاد پرورشی به منظور دستیابی به حداکثر رشد و صرفه اقتصادي توصیه می‌شود.