چکیده
نظر به اینکه پرورش میگوی وانامی (Penaeus vanamei) در ایران، به عنوان یک صنعت جدید، در سواحل جنوبی و شمالی کشور در مقیاس تجاری در حال توسعه بوده، در ارتباط با مدیریت پرورش با چالش‌های مواجه گردیده که طرح اخیر با هدف تعیین و شناساندن این چالش‌ها به پرورش‌دهندگان و در راستای ارتقای راندمان تولید پرورش میگو صورت گرفته است. در مطالعه حاضر مدیریت پرورش میگو در 3 مزرعه‌ای به صورت تصادفی در سایت پرورش میگوی تیاب استان هرمزگان از نظر پارامترهای زیستی و غیرزیستی مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج بدست آمده از این مطالعه نشان داد که در مزارع مورد مطالعه اگرچه بیشترین تراکم در ابتدای دوره پرورش مربوط به دیاتومه‌ها بوده است، ولیکن جلبك‌هاي سبز آبي به سمت انتهای دوره پرورش از تراکم بیشتری برخوردار بوده‌اند. نتایج نشان داد که میانگین میزان درجه حرارت، اکسیژن محلول، pH و شوری در مزارع مورد مطالعه در دامنه مطلوب قرار داشته است. از اینرو به نظر می‌رسد که میگوی وانامی طی دوره پرورش تحت استرسهای ناشی از این پارامترها قرار نداشته است. در مطالعه اخیر میزان آمونیاک اندازهگیری شده در مزارع مورد مطالعه در دامنه 01/0 تا 04/0 میلیگرم بر لیتر قرار داشته که کمتر از حد مجاز (کمتر از 1/0 میلیگرم بر لیتر) بوده و از اینرو به عنوان پارامتر محدود کننده رشد میگوی وانامی در مزارع مورد مطالعه محسوب نمی‌گردد. میزان مواد آلی از ابتدای تا انتهای دوره پرورش یک روند صعودی را از خود نشان داده است. میزان مواد آلی بستر در مزرعه 3 به طور معنی‌داری بیشتر از دیگر مزارع مورد نظارت بوده که تولید پائین‌تر این مزرعه نیز می‌تواند ناشی از همین مسئله باشد. میانگین وزن نهایی در مزارع مورد نظارت (66/21-93/16 گرم) به طور معنی‌داری بیشتر از دیگر مزارع مجتمع پرورش میگوی تیاب (30/18-85/11 گرم) بوده است (p<0.05). همچنین میزان بازماندگی میگو در مزارع مورد پایش حدود 60% بوده است که این مسئله در کل سایت تیاب در سال 1399 عمومیت داشته و ناشی از ضعیف بودن پست لاروهای ذخیره‌سازی شده توسط پرورش دهندگان میگو عنوان گردیده است. از انجایی‌که هدف اصلی طرح، ارتقاء عملکرد واحدهای تولیدی مزارع تحت پوشش در سایت تیاب شمالی و جنوبی بوده و با توجه به افزایش میزان تولید در هکتار مزارع تحت پوشش (حداقل به میزان 20%) بیانگر آن است که رعایت توصيه‌هاي فني ارایه شده در طول دوره پرورش تاثیر مثبتی در ارتقا راندمان تولید داشته و از اینرو نظارت و پایش پارامترهای موثر در مزارع پرورش میگو و ارایه راهکارهای علمی می‌تواند از بروز شرایطی که اثرات نامطلوبی بر پرورش میگو بگذارند جلوگیری نمایند.