چکیده
برخی خصوصیات تولید مثلی و رشد میگوی آب شیرین Macrobrachium nipponense غیر بومی در تالاب انزلی در سال 1394 مورد بررسی قرار گرفت. نمونه برداری بصورت ماهیانه از عوامل زیستی(فیتو وزئوپلانکتونها) و غیر زیستی(دما،پی اچ، اکسیژن محلول ،سختی ، هدایت الکتریکی و ..) بهمراه صید میگو انجام شد. جمع آوری میگوها با دستگاه الکتروشوکر و در هر ایستگاه در یک مسافت 50 متری به مدت 10 دقیقه انجام شد.بر اساس نتایج بدست آمده و استفاده از آزمون چند متغیره تجزیه مولفه های اصلی(PCA) ، در بین عوامل زیستی جمعیت کفزیان و نوع بستر بیشترین و جمعیت پلانکتونی کمترین همسویی را با تغییرات فراوانی میگو داشته است. از عوامل غیر زیستی شفافیت آب، اکسیژن محلول و دما بیشترین اثر وسختی کل و هدایت الکتریکی آب کمترین اثر را در تغییرات فراوانی میگو داشته اند. از بررسی برخی فاکتورهای تولید مثلی 244 عدد میگوی ماده تخمدار در بازه طولی 38 تا 7/92 با میانگین 2/8 ±56 میلی متر مشخص شد که بیشترین فراوانی طولی و وزنی به ترتیب مربوط به طولهای 50 تا 60 میلیمتر و وزن 2 تا 3 گرم بوده است. هماوری کل حداقل 75 و حداکثر 4146 عدد تخم بیضی شکل با قطر کوچک 35/0 تا 8/0 میلیمتر و قطر بزرگ 5/0 تا 05/1 میلیمتر مشاهده شد. تعداد تخمهای حمل شده توسط ماده های تخمدار با اندازه میگو (طول کل و وزن) همبستگی خطی دارد (R2=0.3 , y=100.4x-4388.3). بازده تولیدمثلی بین 01/0 تا 19/0 متغیر بود که در دامنه بیان شده برای گونه های آب شیرین جنس Macrobrachium قرار دارد. طول بلوغ 50% جمعیت این گونه درتالاب انزلی 46 میلیمتر بدست آمد. بر اساس روش Bhattacharya تعداد گروه های همزاد طولی (کوهورت)برای ترها 4 و ماده ها 3 بدست آمد. برای کل جمعیت این گونه نیز 4 گروه همزاد قابل تفکیک بوده است. بر این اساس ، گروه سنی این گونه در تالاب انزلی بین 3 تا 5 سال باشد. با توجه به سازگاری این گونه در تالاب انزلی در این مدت واینکه دارای جمعیت پایداری است، و با توجه به طول دوره تخمریزی(اواخر فروردین تا اوایل مهر) که این گونه دارد ، بنظر میرسد که قابلیت برنامه ریزی جهت برداشت تجاری و بهره برداری در صنایع شیلاتی و آبزی پروری را داشته باشد. البته در این راستابررسیهای تکمیلی بیشتری مورد نیاز خواهد بود.