چکیده
بررسی حاضر بمدت یک سال از فروردین 1395 لغایت فروردین 1396، انجام گردید. تعداد 6 ایستگاه مطالعاتی در مناطق مختلف تالاب انزلی انتخاب و صید میگوی رودخانه ای شرق Macrobrachium nipponense(De Haan, 1849) به صورت ماهانه انجام شد. تخمین جمعیت اولیه برآورد توده زنده M.nipponense با روش تهی سازی(Depletion methods) Leslie انجام گردید. به منظور بررسی خصوصیات تولیدمثلی، نمونه هایی از میگوی ماده تخمدار نیز مورد بررسیهایی شامل تعیین هماوری مطلق و اندازه گیری ابعاد تخم، قرار گرفتند. محتوای گوارشی تعدادی از نمونه ها ازهر کلاسه طولی برای بررسی مستقیم محتوای تغذیه ای جدا سازی شدند. با استفاده از محتوای ایزوتوپهای نیتروژن15 وکربن13 چرخه غذایی و جایگاه تروفی میگوی رودخانه ای شرق در زنجیره غذایی تالاب انزلی مشخص گردد7 شاخه و 162جنس فیتوپلانکتونی و 122 جنس متعلق به 11 شاخه زئوپلانکتونی در این مدت شناسایی شدند. آزمون ناپارامتریک کروسکال والیس (p<0.05) نشان داد که ایستگاه تالاب غرب تفاوت معنی داری با سایر ایستگاهها دارد. 8 گروه از بی مهرگان کفزی در تالاب انزلی شناسایی که دو گروه شیرونومیده و توبی فیسیده بیشترین فرا وانی و پراکنش را داشنه اند. در صد کل مواد آلی بستر بین حد اقل 46/2±75/5 در سیاه درویشان و حد اکثر 1/5±9/14 درصد در ایستگاه هندخاله بوده است. آزمون ناپارامتریک کروسکال والیس (p<0.05) نشان داد که میانگین درصد مواد آلی رسوبات بستر در ایستگاهها تفاوت معنی داری داشته است. همچنین تغییرات پارامترهایی چون اکسیژن محلول، شفافیت و pH در ایستگاههای مختلف معنی دار بوده است. بیش از 2500 نمونه میگوی صید و مورد بررسی قرار گرفتند که دارای طول بیشینه و کمینه به ترتیب 97 و 05/10میلی متر و وزن 02/0 تا 13 گرم به ترتیب در ایستگاه سیاه درویشان و هندخاله صید شد. بیشترین تراکم میگو در ایستگاه سیاه درویشان (1262 عدد) و کمترین تعداد در ایستگاه شیجان (102 عدد) مشاهده شد. آنالیز رگرسیون نشان داد همبستگی بین طول کل و وزن میگوی غیر بومی تالاب نمایی و ضریب همبستگی(r)بیش از 95 درصد داشت (R2= 0.953) . همچنین رابطه بین طول کل و طول کاراپاس خطی و ضریب همبستگی 96 درصد داشت. آزمون ناپارامتریک کروسکال والیس تفاوت معنی داری در فراوانی میگوها در ایستگاههای مختلف نشان داد (05/0>p). هماوری کل بین 75 تا 4146 عدد تخم با قطرکوچک 35/0 تا 8/0و قطر بزرگ بین 5/0 تا 05/1 میلیمتر بوده است. براساس آنالیز خوشه بندی از میان فاکتورهای زیستی، زیتوده و فراوانی ماکروبنتوزها و ترکیب بستر در دسته های نزدیکتر به فراوانی میگو بوده اند. آزمون چند متغیره PCA نشان داد که فراوانی و زیتوده کفزیان و ترکیب بستر، بیشترین و تراکم زئو و فیتوپلانکتونها کمترین ارتباط را با پراکنش میگو داشته اند. در میان عوامل غیر زیستی شفافیت نزدیکترین عامل موثر بر فراوانی این گونه بوده و عواملی چون سختی کل و هدایت الکتریکی در فاصله دورتری قراردارند. بر این اساس سختی کل و هدایت الکتریکی کمترین اثررا بر فرا وانی میگو داشته اند. بررسی عملکرد تله های بکار رفته از مقایسه صید در واحد تلاش برای هر سه تله مشخص نمود که تفاوت معنی دار (p<0.05) بوده است. بر اساس اطلاعات صید تله ها، زیتوده اولیه M. nipponense بطور متوسط 366 کیلو گرم در واحد صید برآورد شد. بر اساس بررسی محتویات معده، نرمتنان (7/42٪) بیشترین تعداد مشاهده را در نمونه های مورد بررسی نشان داده وپس ازآن دتریت (38٪)، گیاهان (29٪)، سخت پوستان (21٪)، ماهی (19٪) وحشرات (3/6٪) قرارداشتند. میگوی M. nipponense از نظر مقدار ایزوتوپ کربن13 ، در بخش میانی دوگروه ماهیان بومی و غیر بومی تالاب بوده ولی مقدار ایزوتوپ نیتروژن آن درسطح بالاتری نسبت دوگروه قرارداشته است. M. nipponense از سطح غذایی بسیاربالایی برخوردار بوده درکنار گونه اردک ماهی قرارگرفته است. میگوهای خشک شده توسط سه دستگاه خشک کن، دارای 18/70 تا 74/72 درصد پروتئین و 31/2 تا 67/3 درصد چربی بوده اند. پودر سوپ تولید شده نیز دارای مقدار پروتئین بالاتر (حدودا 10 درصد) نسبت به پودرهای سوپ (استفاده از پودر و عصاره¬های مرغ و گوشت) آماده در بازار (حدودا 6 درصد) بود. نتایج نشان داد که با افزایش زمان نگهداری، مقدار تیوباربیوتوریک اسید افزایش یافت اما مقدار آن در همه تیمارها در طول 6 ماه در حد قابل قبولی یعنی کمتر از بیشینه اعلام شده برای اکسیداسیون چربی قرار داشت. نتایج حاصل از ارزیابی میکروبی نشان داد که ماه چهارم، پایان دوره نگهداری پودر سوپ غنی شده با M. nipponense خشک بود