چکیده
هدف تعیین تاثیر تناوب و تنوع رژیم های مختلف غذایی بر شاخص های رشد، بازماندگی، ترکیب لاشه و فعالیت برخی آنزیم های گوارشی لارو فیل ماهی (Huso huso) در زمان سازگاری با غذای دستی بود. لاروها، 7 روز پس از تفریخ به طور تصادفی در 36 مخزن 500 لیتری فایبر گلاس حاوی 100 لیتر آب چاه (300 لارو در هر مخزن) و در یک سیستم جریان دار ( با دبی3 لیتر در دقیقه در هر مخزن) به مدت 31 روز با تناوب زمانی 12 و 6 بار غذادهی در شبانه روز با 3 تکرار در هر تیمار پرورش داده شدند. تیمارهای تحقیق (در 18 مخزن غذادهی لاروها 12 بار در شبانه روز و در 18 مخزن دیگر 6 بار در شبانه روز) شامل: 1- ناپلی آرتمیا (10-30 درصد از زمان شروع تا اتمام تغذیه)، لارو شیرونومید (10-30 درصد) و غذای میکرو ذره ای (5-20 درصد)، 2- تغذیه لاروها با ناپلی‌آرتمیا (10-30 درصد) ، بیوماس آرتمیا (30-10 درصد) و غذای میکرو ذره ای (20-5 درصد)، 3- ناپلی آرتمیا (30-10 درصد) ، دافنی زنده و غذای میکرو ذره ای ، 4- ناپلی آرتمیا ، لارو شیرونومید، بیومس آرتمیای و غذای میکرو ذره ای (5-20 درصد)، 5- ناپلی آرتمیا (10-30 درصد)، لارو شیرونومید (15-5 درصد)، و بیومس آرتمیای (5-15 درصد). 6- 100 درصد غذای میکروذره ای (20-5 درصد)، بودند. لاروها با استفاده از ناپلی زنده آرتمیا از روز 7 تا 25، لارو شیرونومید و بیومس آرتمیای منجمد از روز 14 تا 25 ، دافنی زنده و غذای میکرو ذره ای از روز 14 تا 38 پس از تفریخ تغذیه شدند. نتایج حاصله نشان داد که میانگین درصد بازماندگی تیمارها در روزهای مختلف پس از تفریخ لاروها در زمان 12 بار غذادهی در شبانه روز به جز تیمارهای 5 و 6 بصورت معنی داری بیشتر از 6 بار در شبانه روز بود (05/0< p). میانگین وزن لاروها، در تیمارهای 4 و 5 با 12 بار غذادهی و در تیمارهای 1 و 6 با 6 بار غذادهی، بطور معنی داری بیشتر بودند (05/0< p). میانگین ضریب رشد ویژه، در 12 بار غذادهی در تیمار 5 و در 6 بار غذادهی در تیمار 1 بطور معنی داری بیشتر بود. میانگین شاخص وضعیت لاروها، در زمان غذادهی 12 بار در شبانه روز، بجز در تیمار 6 بصورت معنی داری بیش از تیمارهای 6 بار غذادهی بود. از نظر اسید های چرب چند غیر اشباع در زمان 12 بار غذادهی در شبانه روز، در تیمارهای 1، 2 و 4 و در زمان 6 بار غذادهی در تیمار 5 نسبت به هم دارای اختلاف معنی دار آماری بودند. در زمان 12 و 6 بار غذادهی در شبانه روز، تیمارهای 3 و 4 نسبت به هم فاقد اختلاف معنی دار آماری بودند (05/0< p). فعالیت آنزیم پپسین در زمان 12 بار غذادهی لاروها در شبانه روز در تیمارهای 1، 4 و 5 و در زمان 6 بار غذادهی لاروها در شبانه روز در تیمارهای 2، 3 و 6 بصورت معنی داری نسبت به یکدیگر بیشتر بود. فعالیت آنزیم تریپسین در زمان 12 بار غذادهی، در تیمارهای 3، 4 و 5 و در زمان 6 بار غذادهی در تیمارهای 2 و 6 بصورت معنی داری نسبت به یکدیگر بیشتر بود. فعالیت آنزیم لیپاز، در زمان 12 بار غذادهی، در تیمارهای 1، 3، 4، 5 و 6 و در زمان 6 بار غذادهی، در تیمار 2 بصورت معنی داری نسبت به یکدیگر بیشتر بود. فعالیت آنزیم آلفا-آمیلاز، در زمان 12 بار غذادهی، در تیمارهای3، 4، 5 و 6 و در زمان 6 بار غذادهی لاروها در شبانه روز در تیمار 2 بصورت معنی داری نسبت به یکدیگر بیشتر بود. با توجه به قیمت مناسب و سهولت تامین بیومس آرتمیا و دافنی در مقایسه با لارو شیرونومی، می توان با استفاده از بیومس آرتمیا (تیمار2) و یا دافنی (تیمار3) نتایج مطلوبی را از نظر میزان بازماندگی (به ترتیب 5/17 و 66/22 درصد) در زمان 12 بار غذادهی در شبانه روز، بدست آورد. در مجموع غذادهی 12 بار در شبانه روز بر غذادهی 6 بار در شبانه روز لاروها ارجحیت داشت.