چکیده
پروبیوتیک ها افزودنی میکروبی زنده هستند که از طریق اصلاح جامعه میکروبی درون یا پیرامون میزبان، بهبود استفاده از غذا یا افزایش ارزش غذایی، افزایش پاسخ میزبان علیه بیماری ها یا بهبود کیفیت محیط پیرامون آبزی دارای اثر مفیدی بر روی میزبان می باشد. توجه به تولید انبوه پروبیوتیکهای بومی و تعیین شرایط بهینه تولید به منظور دستیابی به بیشترین میزان توده زیستی از جمله مواردی است که در پژوهش‌های کاربردی باید مدنظر قرار گیرد. طراحی آزمایش ها ابزاری مهم در دنیای مهندسی برای توسعه عملیات فرآیندهای صنعتی است و از نتایج مهم بکارگیری آن در توسعه فرآیندها افزایش بازدهی، کاهش زمان توسعه و کاهش هزینه را می توان نام برد. در این پژوهش که بهینه سازی شرایط رشد پروبیوتیک بومی جدا شده از محیط پرورش میگو با نام باسیلوس والیسمورتیس سویه آی اس 03 (GenBank: JQ085958.1)، جهت به حداکثر رساندن میزان تولید بیومس می باشد، با بکارگیری روش سطح پاسخ و طرح مرکب مرکزی، سه پارامتر ورودی دما، pH و شوری به عنوان متغیرهای فرآیند بهینه گردید و مدل چند جمله‌ای درجه دوم ارائه شده توسط روش سطح پاسخ به خوبی داده‌های آزمایشگاهی را برازش نمود. مقادیر بالای ضرایب همبستگی (994/0 = R2 و 989/0= R2adjusted) ) این قضیه را نشان داد. طبق این مدل مقادیر بهینه برای دما 44/22 درجه سانتیگراد، pH 18/7 و شوری 5/1% بدست آمدکه منجر به افزایش 57 درصدی رشد بیومس و رسیدن به غلظت 26/3 گرم در لیتر شد و نتایج نشان داد که فاکتور دما تاثیر منفی و همچنین نسبت به شوری و pH بیشترین اثر را بر روی رشد بیومس دارد.