چکیده
این تحقیق با هدف شناخت وضعيت سنجه های فیزیکوشیمیایی و مواد مغذی در صیدگاه های ماهیان کف زی در محدوده خلیج فارس و دریای عمان، از مختصات جغرافیایی ʹ29 °61 E و ʹ49 °24N در آبهاي محدوده استان سيستان وبلوچستان تا ʹ48 °49 E و ʹ38 °29N در آبهای استان خوزستان، در پائیز و زمستان سال های 99-1396 انجام گردید. ميانگين دماي آب، کلروفيل-a، شوری، pH و رسانایی در دریای عمان به ترتیب C° 24.95، mg.m-3 1.06، g/L 36.45، 7.93 و mS/cm 54.99 بود. ميانگين دماي آب، کلروفيل-a، شوری، pH و رسانایی در خلیج فارس به ترتیب به ترتیب C° 21.53، mg.m-3 0.84، g/L 39.53، 8.28 و mS/cm 55.08 بود. ميانگين غلظت نیترات، نیتریت، آمونیاک، فسفات و سیلیکات در دریای عمان به ترتیب 0.041، 0.007، 0.006، 0.015 و mg/L 0.630 بود. ميانگين غلظت نیترات، نیتریت، آمونیاک، فسفات و سیلیکات در خلیج فارس به ترتیب 0.034، 0.007، 0.003، 0.008 و mg/L 0.517 بود. نتایج تحلیل واریانس داده های دما، شوری، کلروفیل-a، نیترات، فسفات و سیلیکات در دریای عمان و خلیج فارس نشان دهنده عدم تفاوت معنی دار دما و شوری در لایه سطحی آب در دریای عمان و خلیج فارس می باشد (05/0>P-values) ولی تفاوت غلظت کلروفیل-a، نیترات، فسفات و سیلیکات در دریای عمان با غلظت این سنجه ها در خلیج فارس معنی دار است (05/0<P-values). براساس نتایج این تحقیق، روند تغییرات مکانی سنجه های مورد بررسی نشان داد که میزان کلروفیل در دریای عمان و خلیج فارس تابع دما، شوری و سیلیکات می باشد. با افزایش دما و غلظت سیلیکات، و کاهش شوری میزان کلروفیل-a در این دو اکوسیستم افزایش می یابد. تغییرات غلظت نیترات و فسفات در محدوده مورد بررسی اثر قابل ملاحظه ای بر میزان کلروفیل نداشت. بطور کلی غنای آبهای (کلروفیل-a) دریای عمان بیشتر از خلیج فارس می باشد. روند تغییرات زمانی سنجه های مورد بررسی در طول اجرای این تحقیق نشان داد که میانگین دمای آب، شوری، pH ، رسانایی، غلظت نیترات، آمونیاک، فسفات و سیلیکات در دریای عمان افزایش یافت ولی میزان کلروفیل-a و غلظت نیتریت کاهش یافت. در این مدت در خلیج فارس میانگین میزان شوری، غلظت آمونیاک، فسفات و سیلیکات افزایش یافت ولی میانگین دمای آب، کلروفیل-a، pH، رسانایی، غلظت نیترات و نیتریت کاهش یافت.